Pertzepzio aldakorrak: Guggenheim Museoaren Panza Bilduma
Sarrera
Dan Flavin
Atalak
Brice Marden
- Izenburua:
- Brice Marden
- Erakusketa:
- Pertzepzio aldakorrak: Guggenheim Museoaren Panza Bilduma
- Gaiak:
- Artea eta emozioa | Eragin artistikoa | Ibilbide artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Argia | Gainazala | Geometria | Kolorea | Materiala | Gogoeta
- Mugimendu artistikoak:
- Minimalismoa
- Teknikak:
- Enkaustika
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Marden, Brice
Brice Marden-en (1938an jaioa) pintura monokromoak humanistikotzat eta sentsualtzat jo izan dira. Ezinbestekoa da bere lana minimalismoari lotzea, bere paleta leunagatik, pintzelkada neurtuengatik eta serieko laukizuzenengatik. Hala eta guztiz ere, Mardenek beti adierazi izan ditu hausnarketa eta kezka pertsonalak bere lanetan.
1963an Yale Unibertsitatean Arte Ederretan lizentziatu ondoren, Marden New Yorkera joan zen eta Jewish Museum-aren jagole gisa lan egin zuen. Bertan, Jasper Johns-en lana ezagutzeko aukera izan zuen eta artista hark enkaustikaren teknika erabiltzen zuen moduan interesatzen hasi zen. Mardenen lehenengo lanak erle-argizari eta trementina-esentziarekin nahastutako pintura-geruza anitzez osatuak zeuden. Bere obrak markorik gabe erakusgai jarri ohi zituenez, ertzetan pinturaren zipriztinak ikus zitezkeen, eta horrek obraren hiru dimentsioko eraikuntza azpimarratzen zuen.
Horrez gain, Mardenen lanek artearen historia dute inspirazio-iturritzat; La Solanako markesaren aburuz (1969) lana osatzen duten panelen koloreak, adibidez, Francisco de Goya-ren La Marquesa de la Solana (1757–95) koadroak duen paletaren ondorio dira. Bidaiek ere garrantzi handia dute Mardenen obran. Sarritan, bere pinturek egon izan den lekuak edo bere obrak egin izan dituen lekuak adierazten dituzte. Adriatikoa (1972–3), artista Barin (Italia) egon zen garaian pintatutakoa, bi panel horizontalek osatzen dute. Panel urdin argiagoa panel urdin ilunagoaren gainean jarrita ikustean itsasoarekin lotzen dugu obra. Mardenen obren gainazalak ez dira erabat uniformeak eta leunak, urratze-arrastoak eta tonu- eta dentsitate-aldaketa txikiak baitituzte. Artistaren obsesioak kolorea, argia eta ukimen-kalitatea izaten jarraitzen du, eta keinuzko trazuaren arrastoak hain berezkoa den bere obraren subjektibotasuna azpimarratzen du.