Georges Braque
Fruta-ontzia eta gutunak (Compotier et cartes), 1913
Natura hila sonatarekin (Nature morte avec la sonate), 1921
Iruzkinak
Gitarra eta edalontzia (Guitare et verre), 1917
- Izenburua:
- Gitarra eta edalontzia (Guitare et verre), 1917
- Erakusketa:
- Georges Braque
- Gaiak:
- Artea eta musika | Eragin artistikoa | Espazioa | Forma | Geometria | Kolorea | Konposizioa | Lerroa | Materiala | Perspektiba | Natura hila | Ingurunea eta natura
- Mugimendu artistikoak:
- Kubismo Sintetikoa
- Teknikak:
- Olio-pintura
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Braque, Georges
Lehen Mundu Gerraren testuinguruan, 1915eko maiatzean, Braque-k zauri larria izan zuen buruan eta trepanazio bat egin behar izan zioten. Ezin izan zuen lanik egin 1917ra arte. Denbora horretan, Braqueren ingurunean aldaketa asko gertatu ziren. Lehenik eta behin, Kahnweiler arte-merkatariak, alemana zenak, Suitzan errefuxiatu behar izan zuen, beraz, ordutik aurrera, Léonce Rosenberg frantsesak merkaturatu zituen Braqueren lanak. Gainera, Picasso Parisetik urrundu egin zen Errusiako Balleten konpainiarekin. Braquek beste pertsonalitate batzuekin trukatu behar izan zituen bere asmo artistikoak. Henri Laurens eskultore lagunarekin eta Juan Gris Espainiako pintorearekin, esaterako. Grisekin zuen harremana, laburra zen arren, 1917ko Gitarra eta beira hau sortzeko garrantzitsua izan zen, batez ere, koloreen eraikuntzan. Tonu hotz eta beroak teilakatu egiten dira, baita angeluak eta kurbak ere, kontrako ertzetan argi gorri eta berde apalekin kontrastea eginda lortutako oreka bikainean. Hurrengo urteetan, pintoreak motibo bera errepikatuko du, izenburu berberarekin, baina Erik Satie piano-jotzaile lagunaren Socrate drama sinfonikoarekiko duen afinitatea nabarmentzen duten letrak erabiltzea baztertu gabe.
Gerra aurreko kubismoaren oso gertuko konposizioa da oraindik, itsatsitako paperen ildoan, artistak koloreen posizioarekin eta materiaren desberdintasunekin jolas egin baitu. Hurrengo urteetan, Braquek batez ere natura hilak edo bodegoiak egingo zituen, aurreko esperientzietan sakonduz. Baina testuinguru artistikoa ez zen lehengoa. Kubismoa ez zen berrikuntza iraultzailea dagoeneko, beste pintore batzuek, hala nola Grisek, Gleizes-ek eta Metzinger-ek ere erabiltzen zuten, orduan Frantzian bizi ziren artistak aipatzearren. Hori dela eta, Braquek jarraitzaileengandik bereizi behar izan zuen, sortzaile gisa bere burua finkatu ahal izateko.