Sekzioak | Intersekzioak. Guggenheim Bilbao Museoaren bildumak 25 urte
Javier Pérez, Levitas, 1998
Julian Schnabel, Espainia, 1986
Iruzkinak
Francesco Clemente, Amaren gela, 1995–97
- Izenburua:
- Francesco Clemente, Amaren gela, 1995–97
- Erakusketa:
- Sekzioak | Intersekzioak. Guggenheim Bilbao Museoaren bildumak 25 urte
- Gaiak:
- Gizakia | Giza gorputza | Artea eta erlijioa | Artea eta gizartea | Eragin artistikoa | Ibilbide artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Kolorea | Konposizioa | Sinbologia | Eskala | Guggenheim Bilbao Museoa | New York | Italia | India
- Mugimendu artistikoak:
- Neoespresionismoa | Transabangoardia
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Clemente, Francesco
Laurogeiko hamarkadaren hasieran, Francesco Clemente Italiako transabangoardiaren figura nagusietako bat zen. Minimalismoa eta Arte Povera arbuiatzen zuten pintore gazteen talde batek gidatzen zuen mugimendu hura. Hain zuzen ere, pintura figuratibora eta sinbolismora itzultzea proposatzen zuten. Kolorearen sentsualitatea, keinu-trazuak eta giza irudia eskala handian baliatuz, transabangoardiak aldaketa estilistiko bat abiatu zuen adierazpen indibidualerantz: mugimendu hark nazioarteko dimentsioa hartu zuen gerora, eta neoespresionismo bezala egin zen ezagun.
Clementek Guggenheim Bilbao Museoa inauguratzeko egin zuen Amaren gela izeneko ziklo hori, zeina 17 margolanez baitago osaturik. Neurri handiko panelek Erdi Aroko eta Errenazimentuko jauregietako horma-irudiak gogorarazten dituzte. Artistak antzerki-oihal bat erabili zuen lan horietarako mihise gisa, eta oihalaren adabakiak eta haren atzealde koloregabea hartu zituen pinturen oinarritzat. Konposizioan, bere lanean behin eta berriz agertzen diren arrazoi asko aurkitzen ditugu, eta horiekin ikusmen-jarraitutasunaren sentsazioa lortzen du bere praktika osoan. Hemen, oinarrizko indar naturalen erreferentziak (lurra, ura, sua eta airea) batera ageri dira Indiako sinbolismo kultural, erlijioso eta astrologikoarekin. Izan ere, Clemente herrialde hartan izan zen 1970eko hamarkadan, bizitzen eta ikasten.
Clementeren erretratu eta autorretratu ugarietan, munduaz duen ikuspegiaren sinbolo bihurtzen dira giza gorputzaren aldakuntza ugariak. Gorputzak aldi berean irudikatzen ditu osotasuna eta zatiketa, askatasuna eta murriztapena, eta huraxe baliatzen du nagusiki Clementek, bizitzaren bikoiztasunak eta kontraesanak adierazteko. Begiek eta genitalek leku nabarmena dute haren lanean, eta psikearen barne-mundua naturaren eta gizartearen kanpo-munduarekin lotzeko kanal gisa funtzionatzen dute. Artista italiarrak lotura estua du Indiarekin eta New Yorkekin —azken hiri horretan bizi baita laurogeiko hamarkadatik—, eta beti jo izan du bere kulturaren zein beste kultura batzuen eraginera, niaren eta ingurunearen arteko lotura aztertzeko.