Thomas Struth

Iruzkinak

Publikoa 07, Florentzia 2004

Museo-argazkiak sailean lanean ari zela, bisitariei argazkia ateratzeko ordu arte erabilitako perspektiba aldatzea pentsatu zuen Struth-ek. «Bisitarien aurpegiei begiratzen dien margolana izan nahi nuen batzuetan», azaldu zuen.

2004an, Florentziako Galleria dell’Accademia galeriak Michelangelo-ren David eskulturaren 500. urteurrena ospatzeko lan bat sortzeko aukera eskaini zion. Eskulturaren azpian kamera bat jartzea erabaki zuen, eta, horrela, artelanaren ikuspegitik jaso ahal izan zuen ikusleen begirada. Struthek astebetez egin zizkion argazkiak David lanaren aretoari, eta hamasei argazkiz osatutako saila sortu zuen. Hura izan zen flash artifiziala erabili zuen lehenengo aldia; horren bitartez, esposizio denbora laburtu eta ikusleak argitu zituen, eta, aldi berean, minimizatu egin zuen ikusleen atzean zeuden margolanen presentzia.

Publikoa saileko formatu handiko argazkiek ikuspegi periferikoa eskaintzen dute, eta argazkiaren unean bertan artelan baten aurrean askotariko ikusleek dituzten erantzun emozional eta intelektual ugariak jasotzen ditu. Era horretara, Struthen argazkiak ikusten ari diren ikusleek aurrez aurre dituzte argazkietan erretratatuta agertzen diren bisitariak, eta, horrela, harrera bisualari dagokion prozesuaren simetria paregabea sortzen da.

2005ean, Struthek margolan enblematiko bati, Leonardo da Vinci-ren Madona Benois izenekoari, begiratzen ziotenen lehenengo planoen sail bat egin zuen. Lan hori San Petersburgoko Ermitage Museoan dago. Horren ondoren lortu zuen Prado Museoan lan egiteko baimena; bertan izan zen hainbatean Diego Velázquez-ek Felipe IV.aren familiari egindako erretratu ospetsuari, Meninak lanari, argazkiak ateratzen. Museoetako argazkien azken sail honetarako, galeriara joaten zirenen erdian jarri zuen kamera Struthek, eta moztu egin zuen koadroa argazkietan, enfasi bera emateko publikoari eta lanari. Hamabost flash jarri behar izan ziren aretoko sabaian, azken efektua lortzeko.