Guggenheim Bilbao Museoaren Bildumako maisulanak
Gerhard Richter, Itsas paisaia (Seestück), 1998
Robert Rauschenberg. Gabarra (Barge), 1962−63
Iruzkinak
Cy Twombly, Komodori buruzko bederatzi gogoeta (Nine Discourses on Commodus), 1963
- Izenburua:
- Cy Twombly, Komodori buruzko bederatzi gogoeta (Nine Discourses on Commodus), 1963
- Erakusketa:
- Guggenheim Bilbao Museoaren Bildumako maisulanak
- Gaiak:
- Artea eta historia | Artea eta politika | Artea eta emozioa | Eragin artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Geometria | Indarkeria
- Mugimendu artistikoak:
- Espresionismo Abstraktua
- Artelan motak:
- Grafitia | Pintura
- Aipatutako artistak:
- Twombly, Cy
Cy Twombly-k 1950eko hamarkadaren erdialdera garatu zuen, AEBko armadan kriptografo gisa lanean ari zela, grafiti-erako marrez, zirriborroz eta lerro frenetikoz osatutako haren estilo berezia, Espresionismo Abstraktuarekin lotura estua zuena.
Twombly 1957an Erromara bizitzera joan ostean, haren keinuzko mintzaira eraldatu egin zen, historia-erreferentziak txertatu baitzituen haren lanetan: historia klasikotik, literatura klasikotik eta antzinako mitologiatik ateratako gaiak sartzen hasi zen.
1960ko hamarkadaren hasieran, neurri batean historiaren alderdi dramatikoen, epikoen eta mitikoen inguruan zuen liluragatik, hilketa historikoen multzo bat hartu zuen gaitzat Twomblyk, ziurrenik 1963ko azaroan John Fitzgerald Kennedy presidentea erail izanak eraginda.
Komodori buruzko bederatzi gogoeta saila bigarren mendeko Aurelius Commodus enperadore erromatarraren ankerkerian, erotasunean eta gainbeheran oinarritzen da. Aurelius Commodus Marcus Aurelius-en semea zen, eta Herkules handiaren haragitzea zela sinetsita zegoen; erail zutenean amaitu zen haren agintaldia.
Garai hartako botere politiko nahasia eta korapilatsua iradokitzen dute margolanek. Margolan bakoitzean, bi materia-espiral daude konposizioaren erdian. Haien eragin espresiboa aldatu egiten da narrazioa lan batetik bestera hedatzen doan heinean; hasierako lainoen moduko egitura lasaiak azken lanean orbain odoltsuen apoteosi bortitz bihurtzen dira. Hondo grisa espazio neutroa da, eta enperadorearen hilketaren odolez estalitako ebidentzia bisuala isolatzen eta nabarmentzen du. Odol-hondarrek airean flotatzen dutela dirudi, eta indarkeria-ekintzaren zeinu argia eta deskontestualizatua dira.
Margolanek kaosaren eta indarkeriaren estetika intrintsekoa badute ere, hautematen da nolabaiteko konposizio-ordena bat: margolanen erdialdetik pasatzen den lerroa bateratze-elementua da, eta panel bakoitza egituratzen dute sekuentzia numerikoek, laukiek, ardatz geometrikoek eta eskemek.