Guggenheim Bilbao Museoaren Bildumako maisulanak
Jean-Michel Basquiat, Napoliko gizona (Man from Naples), 1982
Julian Schnabel, Espainia (Spain), 1986
Iruzkinak
Enzo Cucchi, Mendebaldeko gordailua (Deposito occidentale), 1986
- Izenburua:
- Enzo Cucchi, Mendebaldeko gordailua (Deposito occidentale), 1986
- Erakusketa:
- Guggenheim Bilbao Museoaren Bildumako maisulanak
- Gaiak:
- Eragin artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Italia
- Mugimendu artistikoak:
- Arte Kontzeptuala | Arte Povera | Transabangoardia
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Cucchi, Enzo
Enzo Cucchi Transabangoardiako arte-mugimendu italiarraren ordezkari nagusienetako bat da; aurreko urteetako arte kontzeptualari erantzuteko sortu zen mugimendua. Transabangoardia italiarra aurretik nagusi izandako arten kontzeptualaren aurkako erantzuna izan zen, zehazki, Arte Poveraren edo arte pobrearen aurkakoa.
Transabangoardiaren lengoaia eklektikoa da, nagusiki, eta zenbait arte-tradizioko gai eta elementutara jotzen du, eta hainbat pertsonaia sartzen ditu, besteak beste, ziklopeak edo minotauroak, indar kromatiko handiko eta ukitu heroiko argiko konposizio batzuetan.
Transabangoardiaren ezaugarri garrantzitsuenetako bat “aldakortasuna” da, artistek lehenaldiko lengoaiak birziklatzeko duten askatasunean gauzatzen dena.
Artista horiek lehenaldiko arte italiarrari begiratzen diote, batez ere Manierismoari, Errenazimentuari eta Barrokoari, eta, nahiz eta formalki abangoardiari uko egiten dioten, klasikotzat hartutakoen elementu batzuk hartzen dituzte.
Transabangoardiako artistak beren indibidualismoagatik dira nabarmenak, eta, abangoardiakoek ez bezala, ez dute gizartean eraginik izan nahi, ez eta artearen eraldaketa eragin ere; izan ere, artearen krisiaren ideia postmodernoan erabat sinesten dute.
Cucchik uste du artistak, proiektua sortzeko, bere lengoaia zehazteko, aurrien paisaian hasi behar duela. Horregatik defendatzen du arteak aurretiko katastrofea behar duela, aurretik dauden egiturak ezabatzeko eta aurrien artean geratzen dena aprobetxatzeko; izan ere, uste du, halaber, indar sortzaileak ezin duela ezer asmatu ezerezetik abiatuta.
Mendebaldeko gordailua lanean giro heroikoa da nagusi; ekaitz antzeko batean murgiltzen da ikuslea, bidea konposizioaren protagonista nagusi da, zerbaiten jaiotzaren adierazlea. Artelan honetan indar plastiko handiko elementuak sutegi baten iluntasuna gogorarazten duen espazio batetik banatzen dira.
“Egunero, Lurrean koadro batek eztanda egiten du, eta itsasertzean, sentimendu bat igo eta jaitsi egiten da, olatuen mugimenduarekin batera, eta, azkenik, harean apurtzen da”.