Guggenheim Bilbao Museoaren Bildumako maisulanak
Sigmar Polke, Kathreiner, goizean, zakila tente (Kathreiners Morgenlatte), 1969–79
Eduardo Chillida, Izpirituarentzako espazioa (Espacio para el espíritu), 1995
Iruzkinak
Eduardo Chillida, Sakona airea da (Lo profundo es el aire), 1996
- Izenburua:
- Eduardo Chillida, Sakona airea da (Lo profundo es el aire), 1996
- Erakusketa:
- Guggenheim Bilbao Museoaren Bildumako maisulanak
- Gaiak:
- Artea eta espazioa | Artea eta identitatea | Sorkuntza artistikoa | Argia | Bolumena | Forma | Materiala | Dualtasuna
- Mugimendu artistikoak:
- Arte Abstraktua
- Artelan motak:
- Arkitektura | Eskultura
- Aipatutako artistak:
- Chillida Juantegui, Eduardo
“Eraikitzea espazioan sortzea da. Hori da, hain zuzen, eskultura eta, oro har, eskultura eta arkitektura”.
Eduardo Chillidaren hitzek agerian uzten dute interes bizia zuela espazioaren inguruan eta eskulturaren eta arkitekturaren arteko erlazioaren inguruan; diziplina horrekin hasi zuen prestakuntza artista gisa, eta horrexek sorrarazi zion metamorfosi espaziala aztertzeko nahia, bai eta formaren bidez bolumen espaziala modu abstraktuan zehazteko gura ere.
Sakona airea da (Lo profundo es el aire) lanak lazki zizelkatutako harzurizko kanpoalde naturala eta erabat leundutako barneko espazio arkitektonikoa konbinatzen ditu; Chillida “espazio hutsaren arkitekto” gisa ezagun dela berresten du. Izenburua Jorge Guillén poetaren bertso bat da, eta eskultoreak espazioarekiko edo airearekiko zuen jarreraren erakusgarri da, harentzat harria, zura eta burdina bezain funtsezko den materiala baitzen hori.
Hona hemen Jorge Guillénen olerki bat:
Naiz, gehiago, nago, arnasa hartzen.
Sakona airea da.
Errealitateak asmatzen nau.
Haren kondaira naiz. Agur!
Artelan honetan kanpoaldea zakarki landua dago, baina barrualde arkitektonikoak akabera bikaina du; alabastroaren alde ilunetatik moztutako zatien garbitasunerako igarotze horretan materialaren berezko egoeratik landutako emaitza artistikorako aldea antzeman daiteke.
Chillidaren lanak hautatutako materialaren araberakoak dira, hots, aukeratutako materialaren arabera erabakitzen zuen zer-nolako artelana egin, berarentzat garrantzitsuena materialaren ezaugarriak azalaraztea baitzen. Ibilbide osoan askotariko materialak erabili zituen, besteak beste, burdina, zura, granitoa, altzairua, hormigoia eta buztina. Alabastroa gogokoen zuenetako bat zen, eta 50 lan inguru egin zituen alabastroz. Marmola baino gustukoago zuen, nahiz eta Chillidak eskultura klasikoak ondo ezagutu eta eskultura klasikoetan marmola ohiko materiala izan. Alabastroa nahiago zuen ematen duen argiaren kalitateagatik, bai eta berezko dituen kolore aldaketagatik, itxura lohia, opakua, ematen baitiote, barnean iluntasuna balego bezala. Chillidak iluntasun hori Euskal Herriko “argi-ilunaren” pareko zela uste zuen.