Guggenheim Bilbao Museoaren Bildumako maisulanak
Robert Motherwell, Iberia, 1958
Jorge Oteiza, Irekiera handia duen kutxa hutsa (Caja vacía con gran apertura), 1958, eta Bi triedroen elkartzeak sortutako kutxa metafisikoa. Leonardori omenaldia (Caja metafísica por conjunción de dos triedros. Homenaje a Leonardo), 1958
Iruzkinak
Clyfford Still, Titulurik gabea, 1964
- Izenburua:
- Clyfford Still, Titulurik gabea, 1964
- Erakusketa:
- Guggenheim Bilbao Museoaren Bildumako maisulanak
- Gaiak:
- Artea eta emozioa | Eragin artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Kolorea | Lan-prozesua | New Yorkeko Eskola | AEB | Indibidualismoa | Traszendentzia
- Mugimendu artistikoak:
- Arte Abstraktua | Espresionismo Abstraktua
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Motherwell, Robert | Still, Clyfford
“Clyfford Still-en bakarkako erakusketa orijinalena zen, besteok egindakoen aldean. Etengabe harritzen zintuen. Gutako gehienok oraindik irudietatik abiatuta ari ginen lanean… Stillek ez zuen irudirik erabiltzen”. [Motherwell-en esana]
Motherwellek Clyfford Stilli buruz esandako hitz horiek oso ondo azaltzen dute Stillen artelanen ezaugarri nagusia: abstrakziorik puruenaren barruan ere guztiz erradikalak ziren, ez baitzuen inola ere errealitateko erreferentziei amore ematen; pintura esperientzia erabat transzendentala, metafisikoa eta ikusizkoa zela proposatzen zuen: hitzen bidez deskribatu ezin zen esperientzia.
Artelan hau egin baino ia bi hamarkada lehenago, Clyfford Still-ek adierazpide edo teknika jakin bat aurkitu zuen, eta horrek ondorengo ibilbidean eragin handia izan zuen. Teknika horren arabera, pintura-orban zabalak mihisearen azalean ipintzen zituen, espatulaz, itxuraz modu oldarrean; mihisearen eremu irekiko armonia eta lasaitasuna apurtzen zituzten orbanek.
Stillek ez ditu kolore kontrastatuak, saturatuak edo puruak erabiltzen, baizik eta apurtuak, ñabarduradunak… Zehaztugabetasun hori dela eta, nolabaiteko larritasuna eragiten digute.
Koloreak mihisearen azalera urratzen du eta animalia baten harramazkak gogora ekartzen ditu. Koloreak ez du zeregin espresiborik, XIX. mendean ez bezala; deserosotasuna eragiteko dago hor; hala ere, naturako formak ekar ditzake gogora.
Stillek sendo defendatzen zituen askatasunaren eta indibidualtasunaren ideal estatubatuarrak. Horregatik izango da bere artelana, beharbada, horren pertsonala, eta bere ibilbide artistikoa, Espresionismo Abstraktuaren kiderik nabarmenetakotzat jotzen den arren, hain berezia eta artearen merkataritza-zirkuluetatik hain urrundua. Bere indibidualismoa dela eta, loratzen ari zen New Yorkeko Eskolatik urrundu zen. Zehazki, artelan hau hiri handia behin betiko utzi ondoren eta Maryland-eko landa-etxe batean bizitzera mugitu zenean margotu zuen.
Titulurik gabea artelanean, azaleraren biluztasun argia eta bertikaltasuna dira nabarmen, eta alderdi horiek monumentu-izaera handia emate diote. Baliabideen gutxien gorabehera honakoa esan zuen artistak:
“Lan onenek elementu gutxienak eta soilenak dituzte; hasiera batean oso begi-bistakoak izaten dira, ahalik eta astiroago begiratu eta gauzak gertatzen hasten diren arte”.