ArkiEskultura
Arkitektura minimalista
[Herzog & De Meuron: Arte Kutxa; Robert Morris]
Iruzkinak
[Orain, arkitektura ari al da eskulturaren etorkizuna idazten?]
- Izenburua:
- [Orain, arkitektura ari al da eskulturaren etorkizuna idazten?]
- Erakusketa:
- ArkiEskultura
- Gaiak:
- Artea eta espazioa | Artea. Teoria | Arkitektura | Eragin artistikoa | Hirigintza | Guggenheim Bilbao Museoa | Ingurunea | Bilbo
- Mugimendu artistikoak:
- Arte Garaikidea
- Artelan motak:
- Arkitektura | Eskultura | Instalazioa
- Aipatutako artistak:
- Beuys, Joseph | Gehry, Frank | Giacometti, Alberto | Graham, Dan | Serra, Richard
Dan Graham-en pabilioia oraindik ere eskultura da, ala eskultura azkenik arkitektura bihurtu den erakusgarri bat? Izan ere, egia da Giacometti eta Installation Art delakoaren garaitik eskultura etengabe aritu dela lanean, bere disoluzioa lortzearren. Gero eta nabariagoa da arkitektura espazio publikoan txertatzen ari dela, eta «eskultura erabilgarri» bihurtzen ari dela. 1970eko hamarkadan, Joseph Beuys-ek «eskultura soziala» izena eman zion. Azken finean, eskultura arkitektura espazioetan eta hiri espazioetan barneratzen ari da. Arte kontzeptuaren hedatze hori guztiz bat dator abangoardiako artisten helburuekin. Hala era, badira kezka batzuk. Esate baterako, Rosalinde Krauss arte‑kritikaria ez dator bat grina espantsionista horrekin. Haren ustez, horrela, arkitekturak eta espazio publikoak eskultura irensten dute, nolabait adieraztearren.
Haren «kanibalismo teoria»ren zehaztasuna frogatzeko, ez dago munduan Bilbo baino leku aproposagorik. 1997an, Frank Gehryk eskultura erraldoi bat sortu du, Guggenheim Museo berria, eta ematen du beste eskultura guztiak irentsiko dituela. Orain berriki, museoaren areto nagusian jarri dituzten Richard Serra-ren altzairu xafla handiak ere bale baten sabelean daudela ematen du. 1970 eta 1980ko hamarkadetan, Serra bera ere espazio publikoa bereganatzen saiatu zen, bere eskulturen eta inguruko hiri espazio hondatuen arteko elkarrizketa kritikoa eragitearren. Serraren obran, eskulturarik arinenak 44 tona pisatzen du eta pisutsuenak 276, eta ekainean instalatu zen. Haren izenburua Denboraren materia da. Horren arabera, beraz, eta Serrari dagokionez, esan dezakegu azken hitza esateke dagoela, eta denborak bakarrik esango duela zerk iraungo duen.
Rosalin Krauss‑en kanibalismoaren teoriak erakusketa honen oinarria den bigarren tesiaren muinera garamatza zuzenean. Galdera bidez planteatuko dugu.
Orain, arkitektura ari al da eskulturaren etorkizuna idazten?