Artea eta Txina 1989 ondoren: Munduaren antzerkia
Ura: “Cihai” hiztegiaren bertsio estandarra, Zhang Peili
Elefante Isats Handia Lantaldea: Chen Shaoxiong, Xu Tan eta Lin Yilin artisten lanak
Iruzkinak
Yu Hong, Hazkundearen lekukoa
- Izenburua:
- Yu Hong, Hazkundearen lekukoa
- Erakusketa:
- Artea eta Txina 1989 ondoren: Munduaren antzerkia
- Gaiak:
- Artea eta ekonomia | Erretratua eta autorretratua
- Mugimendu artistikoak:
- Errealismoa
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Yu, Hong
Zenbait artista txinatarrek margolaritza errealista erabili zuten hirigintzak eta merkataritzak gizartean zuten eragina islatzeko, abiadura bizian zabaltzen ari baitziren. Pekinen, artista gazte talde batek aldaketa handi horiek haien azalean pairatzen ari ziren pertsonen bizitzetan jarri zuen haien lanaren ardatza. Artista horien artean zegoen Yu Hong, margolan honen egilea. Hazkundearen lekukoa izeneko autorretratu sail batekoa da lan hau, artistaren bizi-urte bakoitzeko erretratu bana, eta bertan parekatzen zituen urte hartako bere argazki bat eta prentsa ofizial txinatarrak emandako berri baten argazkia. Era horretan, alboz albo jartzen ditu bere oroitzapen pribatuak eta norbanakoaren kontroletik haratago dauden gertaera publikoak.
Lan honetan ikus dezakegu 1992ko aldizkari bateko orri bat artistaren autorretratuaren ondoan, non bera agertzen den kopetako ilea mozten, arte-eskolako egoitzan. Horrela, parez pare jartzen ditu ekintza hutsal eta intimo bat eta hamarkada hartako notiziarik garrantzitsuena: Deng Xiaoping lider politikoa, ezkerretik hasita hirugarrena, hegoaldera egindako bidaia famatuan dabil, Shangai aldean eraikitzen ari den proiektu erraldoi batean bisitan. Bidaia hartan, Deng-ek hitz onak izan zituen ekonomia merkatuaren erreforma berrientzat; neurri horiek hirigintza eta merkataritza azkarrak ekarri zituzten, hegoaldeko ekonomiei bultzada handia emanez, eta denbora pasata, Txina osoko ekonomiari, munduko naziorik handiena eta hazkunderik handienekoa bihurtzeraino. Abiada horren aurrean, norbanako baten eguneroko bizi-izatea da inoren helduleku izan daitekeen errealitate bakarra.
Artista “errebeldeak”, errealista berriak
Li Xianting kritikariak “errebelde” deitu zien 1989 ondorengo belaunaldiko errealista berriei. Haren hitzen arabera, artista hauek “ideia-aldaketa azkarreko gizarte batera egotziak izan ziren jaio zirenetik”. 1992an idatzitako saiakera mamitsu batean zioenez:
“Euren ustez ukigarriena eta egiazkoena euren ‘ni’ari aurre egitea da. Salbazioa norberaren ‘ni’a erreskatatuz bakarrik irits daiteke, eta ezaxola erakustea da artista ‘errebeldeen’ konponbiderik tinkoena, esanahi guztiek inposatutako kateetatik euren burua askatuko badute”.