Francis Bacon: Picassotik Velázquezera
Francis Bacon: Triptikoa - Giza gorputzaren estudioak (Triptych - Studies of the Human Body), 1970
Francis Bacon: Autorretraturako estudioa (Study for Self-Portrait), 1976
Iruzkinak
Francis Bacon: Irudia etzanda ispiluan (Lying Figure in a Mirror), 1971
- Izenburua:
- Francis Bacon: Irudia etzanda ispiluan (Lying Figure in a Mirror), 1971
- Erakusketa:
- Francis Bacon: Picassotik Velázquezera
- Gaiak:
- Giza gorputza | Bolumena | Forma | Kolorea | Lerroa | Sinbologia | Biluzia | Emozioa
- Mugimendu artistikoak:
- Espresionismoa
- Teknikak:
- Olio-pintura
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Bacon, Francis
Bere beste obra askotan bezala, Francis Bacon-ek giza irudia angelu zuzeneko marra zurien artean harrapatu zuen. Kasu honetan, beste koadroetan ez bezala, ez du kaiola bat ematen. Zoruaren kolore horiak, ilunagoa alde honetan, arrasto bat ematen digu: ispilu baten aurrean egon gintezke.
Hala ere, ez dago susmo hau indartuko lukeen beste seinalerik. Ikuspegia ez da puskatzen eta espazioa ez da distortsionatzen, estantzia ispiluan islatuak egongo balitz gertatuko zen legez. Aitzitik, lurzoru horiko muga zirkularrak etenik gabe jarraitzen du islatutako azaleran. Gauza bera gertatzen da bioleta koloreko pareta eta pertsiana beltzekin. Solairu zirkularreko espazio baten deskribapenak, pertsianak beltzekin itxiak, erakusketa honetan ikusgai dauden beste obra batzuk gogorarazten dizkigu: esaterako Gurutziltzaketa baterako hiru estudio. Elementu batzuk sinbolikotzat har daitezke: zirkuluak hasiera eta amaierari egiten dio erreferentzia, osotasunari. Horregatik, sinesmen erlijioso ezberdinek forma sakratu bezala erabili dute. Bestalde, leihoak pertsiana beltzez itxita egoteak perspektiba eta etorkizun ezari egiten dio erreferentzia: munduaren ikusmolde ezkorrari, alegia.
Deigarria da hemen benetako gorputza ez ikustea, islatutako gorputza soilik agertzea. Horrela, Baconek begirada norberaren identitatea eraikitzeko bide bat izan litekeela proposatu nahi zuen. Haragi bolumenean zaila da gorputz-adarrak ezberdintzea. Hain da zaila, non baitzirudien metamorfosian dagoen gorputza dela edota borrokan dabiltzan bi gorputz. Nolanahi ere, nabarmenak dira giharrak eta bortizkeria. Horrek animalia itxura ematen dio, gizatasunik gabea; atentzioa ematen du bururik ez izateak: ezin ezberdindu daitekeen gorputz atalen nahasketa bat da. Ideia hori azpimarratzeko, haragia dirdira gris eta urdinez irudikatua dago, itxura metalikoa lortuz, ispiluaren islagatik kasu.