Francis Bacon: Picassotik Velázquezera
Francis Bacon: Reinhard Hasserten estudioa (Study of Reinhard Hassert) eta Eddy Batacheren estudioa (Study of Eddy Batache), 1979.
Chaïm Soutine: Emakumea soineko urdinarekin (Femme à la robe bleue), 1924
Iruzkinak
Diego Velázquezen zirkulua: Felipe IV. aren erretratua (zatia), 1655 inguru
- Izenburua:
- Diego Velázquezen zirkulua: Felipe IV. aren erretratua (zatia), 1655 inguru
- Erakusketa:
- Francis Bacon: Picassotik Velázquezera
- Gaiak:
- Giza gorputza | Eragin artistikoa | Argia | Kolorea | Konposizioa | Erakusketak | Erretratua eta autorretratua | Historia-margoa | Espainia | Felipe IV.a | Boterea
- Mugimendu artistikoak:
- Barrokoa
- Teknikak:
- Olio-pintura
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Bacon, Francis | Velázquez, Diego
Felipe IV.aren zahartzaroko erretratu hau Velázquez-en tailerreko kideek edo zirkulukoek egin zuten 1655. urtearen inguruan, Velázquezen jatorrizko artelanean oinarrituta. Prado Museoan ikusgai dago azken hori eta margolariaren erretratu onenetakotzat jotzen da. Londreseko National Galleryk duen kopia ere Pradoko lan horretatik egin zuten, bai eta beste hainbat bertsiorena ere. Londresko kopia hori hautatu egin zuen Baconek 1985ean berak museo horretan zuzendutako erakusketa baterako: Artistaren begia: Francis Bacon deiturikoa.
Velázquezen lanak maiz kopiatzen zituzten tailerreko laguntzaileek Espainiako gorteko lurraldeetan zabal zitezen: eginkizun politikoa zuten, eta, beraz, monarkia eta erregearen boterea irudikatu behar zuten. Velázquezek margoturiko jatorrizko erretratua ondorengo kopiak errazago egin zitezen pentsatua zegoen. Felipe IV.aren ezaugarriak xehetasun handiz irudikatzen saiatu zen: esaterako, bere begitarte zorrotza, bizitzako azken fasean sartu zenean. Publikoari erakusten ez zenez, erregeak ez zuen sinbolo monarkikorik soinean; kopietan gehitzen zizkioten osagai horiek, adibidez, urrezko ardi-larruaren irudia duen lepokoa.
Ezin ditugu sinbolo horiek pintura honetan ikusi, gerora moztutako lana baita. Baina egileek, Velázquezen zirkulukoek, asmatu zuten jatorrizkoan agertzen den keinuen seriotasuna islatzen: kokotsa hertsiak eta begirada zurrunak garai hartan Europako gizon boteretsuenetako bat zela adierazten dute. Hori lortzeko argia erabili zuten: kontrasteak sortarazten ditu eta ezaugarri fisionomikoak xehetasun handiz definitzen ditu.