Francis Bacon: Picassotik Velázquezera
Francis Bacon: Giza gorputzaren estudioak (Studies from the Human Body), 1975
Francis Bacon: Michel Leirisen erretratua (Portrait of Michel Leiris), 1976
Iruzkinak
Diego Velázquez: El Primo bufoia, 1644
- Izenburua:
- Diego Velázquez: El Primo bufoia, 1644
- Erakusketa:
- Francis Bacon: Picassotik Velázquezera
- Gaiak:
- Giza gorputza | Artea eta historia | Eragin artistikoa | Argia | Espazioa | Konposizioa | Proportzioa | Erretratua eta autorretratua | Espainia | Sebastián de Morra | Enpatia | Boterea
- Mugimendu artistikoak:
- Barrokoa
- Teknikak:
- Olio-pintura
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Bacon, Francis | Velázquez, Diego
El Primo bufoiaren begirada zorrotzak zeharkatzen gaitu. Hau da Velázquez-en obra ezagunenetako bat. Maisu sevillarraren bertute guztiak zerrenda ditzakegu lan hau aztertzean; izan ere, historiako erretratugile onenetarikotzat hartzen da.
Velázquez gai izan zen Sebastián de Morra-ren izaera adierazteko, lengoaia piktorikoa erabiliz soilik. Gure arreta funtsezkoan jarri dezagun, figura isolatu egin zuen eta objektu gabeko espazio batean kokatu zuen; gorputzak sortarazten dituen argiak eta itzalak baino ez dira agertzen. Baliabide hori berehala bereganatu zuen Bacon-ek, eta bere erretratuetan erabili zuen.
Erretratatutakoaren gorputz osoa erakusterakoan, Velázquezek adierazi nahi izan zuen itxura fisikoa garrantzitsua dela: berezko ezaugarri horiek eman zioten Sebastián jaunari zeukan posizioa. Hala ere, ez zituen muturrera eraman barregarri utzi nahian, ezta ez zituen idealizatu ere. Horrela, margolariak argazkilariaren papera hartu zuen, eta errealitatea engainurik gabe azaltzen du.
Soinean dituen arropa dotoreak argi uzten dute Gorteko pertsonaia dela, posizio pribilegiatua duena. Gainera, espezialista batzuen ustetan, arropa horiek garai hartako jaunaren oparia izan zitezkeen, Baltasar Karlos printzearena, hain zuzen ere. Espainiako erregetzaren oinordekoa zen hura, baina adin goiztiarrean hil zen.
Erretratatuaren keinuak ere pertsonaiaren estatusa adierazten du. El Primok aurpegi serioa du, ez dago irribarrez. Aurkezten duen begitarteak bere Gorteko ohiko zereginaren kontrakoa adierazten du; normalean besteak entretenitu eta dibertitu behar baitzituen. Baina, bereziki, aurrez aurre begiratzen gaitu, zuzenean, ausardiaz eta zinismo pixka bat erakutsiz. Keinu hori areagotu egiten da burua makurtuta duelako, begirada jasotzen duelarik. El Primok aurrez aurre begiratzen gaitu, horrela begiztatuko baitzuen Velázquez bera; biak maila berekoak ziren, Espainiar Gortearen zerbitzurako lanean zebiltzan. Eta duintasunez beteriko begirada hori da, hain zuzen ere, zirrara sortarazten diguna, XVII. mendean Espainian bizi izandako esperientziez josita dagoela adierazten baitu.