Francis Bacon: Picassotik Velázquezera
Diego Velázquez: El Primo bufoia, 1644
Francis Bacon: Reinhard Hasserten estudioa (Study of Reinhard Hassert) eta Eddy Batacheren estudioa (Study of Eddy Batache), 1979.
Iruzkinak
Francis Bacon: Michel Leirisen erretratua (Portrait of Michel Leiris), 1976
- Izenburua:
- Francis Bacon: Michel Leirisen erretratua (Portrait of Michel Leiris), 1976
- Erakusketa:
- Francis Bacon: Picassotik Velázquezera
- Gaiak:
- Giza gorputza | Eragin artistikoa | Simetria | Bolumena | Forma | Kolorea | Lerroa | Erretratua eta autorretratua | Michel Leiris | Psikologia | Emozioa | Subjektibotasuna
- Mugimendu artistikoak:
- Abangoardia | Espresionismoa
- Teknikak:
- Olio-pintura
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Bacon, Francis | Picasso, Pablo | Velázquez, Diego
Francis Bacon-ek beste behin gertuko lagunetako bat irudikatu zuen: Michel Leiris dugu obra honetan, filosofian ikasketak egindako intelektual frantsesa, nagusiki poesian eta etnografian jardun zena. Lehenengo abangoardien garaitik, Parisen zirkulu intelektualetan parte hartu zuen: bertan Picasso ezagutu zuen eta surrealisten taldean sartu zen. 1960ko hamarkadatik aurrera, Baconen lagun egin zen, eta azken honen pentsamendua izugarri eragin zuen.
Baconek erretratu honekin omendu zuen Leiris. Velázquez-engatik ikasitakoa aplikatuz, margolari britainiarrak bere laguna isolamenduan erretratatu zuen, atzealdean espazioari forma emango liokeen inongo elementurik gabe, gure arreta guztia bere ezaugarrietara bideratuz.
Aurpegiko, buruko, ezaugarriak baino ez zituen zehaztu: erretratatutakoren ogibidea pentsatzean zetzan. Baconek begia nabarmendu zuen, begirada zorrotz eta zolia; naturaz haragoko proportzioak eskaini zizkion, gainerako osagaiekin alderatuz gero. Sudurra eta belarriak arinki nabarmendu zituen, pintzelkada zuri azkarren bitartez. Era horretan azpimarratu zuen zentzumenak mundua aztertzeko eta jakintza eskuratzeko bide zirela. Ezpainak handiak dira eta pare bat baino gehiago daude: baliteke Baconek idazlearen hitz-egiteko gaitasuna islatu nahi izana, bere komunikazio gaitasunak, alegia.
Horrela, Baconek urrats bat eman zuen erretratugintzan: ez zituen ezaugarriak desitxuratu helburu estetiko bat lortzeko, mugimendua adierazteko edota une jakin bat harrapatzeko, erretrataturiko pertsonaren izaera agerian jartzeko baizik.