Francis Bacon: Picassotik Velázquezera
Francis Bacon: Gurutziltzaketa baterako hiru estudio (Three Studies for a Crucifixion), 1962
Francis Bacon: Emakumea eserita (Seated Woman), 1961
Iruzkinak
Auguste Rodin: Whistler Musa, modelo handia, 1908
- Izenburua:
- Auguste Rodin: Whistler Musa, modelo handia, 1908
- Erakusketa:
- Francis Bacon: Picassotik Velázquezera
- Gaiak:
- Emakumea artean | Giza gorputza | Pertsonaia mitologikoak | Artea eta emozioa | Eragin artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Bolumena | Materiala | Mugimendua | Sinbologia | Biluzia | Espainia | Frantzia | Beldurra
- Mugimendu artistikoak:
- Modernismoa
- Artelan motak:
- Eskultura
- Aipatutako artistak:
- Bacon, Francis | Rodin, Auguste
“Gorputz osatugabea”, “amaitu gabeko eskultura”... Horrelako ideiak iradokitzen zituen Rodin-en obrak bere garaikideen artean. Kasu honetan, beso gabeko emakume bat ikus daiteke, posizio arraro eta deseroso batean.
Guzti horrek gogorarazten digu Bacon-ek bere margoetan giza-gorputza lantzeko zuen era: benetakotasun handiko haragia erakutsiz, itxura aztoratzailea duena; ñabardura gabeko aurpegi eta gorputz-atalak irudikatzen zituen, anonimoak, bukatugabeak. Baina, Rodinen figurak eta bere azalen ehunak berebiziko garrantzia izan zuten Baconentzat 1950eko hamarkadan, hain zuzen ere, giza-gorputza mugimenduan irudikatzeko moduak lantzen zebilenean.
Baconek Rodinen obra ezagutzen zuen arren, artista bakoitzak giza gorputza lantzeko zuen asmoa oso ezberdina zen. Rodinek bere obran, ez zuen lan akademikoetan berezkoa zen haragiaren leuntasuna irudikatzen; izan ere, benetako gorputz baten une jakin bat harrapatu nahi zuen. XIX. mende amaierako estetika berria zen, bizitzaren iragankortasunari eta modernitatearen erritmo sutsuari erreferentzia egiten diona.
Baina, gainera, besorik gabeko eskultura bat aurkeztean, Rodinek, berehala, Antzinako klasikoen obrak gogorarazten ditu, denboraren poderioz hondatutakoak. Artearen historian eta mitoetan pentsarazten digu. Emakumearen jarrera behartua ez da kasualitatea: aurrera egiteko beharrezkoa den ahalegina erakusten baitu.
Horrek guztiak obraren esanahi sinbolikoa adierazten du. James McNeill Whistler margolariari, orduan urte gutxi batzuk atzera hil zenari, eskainitako oroitzapenezko monumentu bat egiteko estudio bat da. Horretarako, figura alegoriko bat irudikatzea erabaki zuen: Aintzinako mendi mitikora, Parnasora, doan musa bat da; mendi horretara poeta eta artista onenak soilik igo zitezkeen.
Whistleren obra ere kultura frantses eta espainiarraren erreferentziaz josita zegoen. XIX. mendeko bigarren erdialdeko artista anglosaxoiek artista garaikideak eta maisu klasikoak ezagutzeko aukera izan zuten, esaterako Manet eta Velázquez, erakusketen eta bibliografiaren bitartez. 1905ean John Singer Sargent-ek egin zuen Ena Wertheimer-en erretratua artista britainiarrek arte espainiarretik jasotako eraginaren adibide garbia dugu. Bacon kultura espainiar honekiko interesaren oinordeko zuzena dela esan daiteke.
Brontzezko eskultura hau prestatzeko, Rodinek Gwen John artista britainiarra izan zuen modelo gisa. Monumentua Whistlerren etxean kokatu behar zuten, Chelsean, 1930eko hamarkadan Bacon bizi zen lekutik gertu. Alabaina, ez zuten inoiz altxatu.