Francis Bacon: Picassotik Velázquezera
Francis Bacon: Triptikoa (Triptych), 1987
Francis Bacon: Zezen baten estudioa (Study of a Bull), 1991
Iruzkinak
Francis Bacon: John Edwardsen erretraturako estudioa (‘Study for Portrait of John Edwards’), 1984 inguruan
- Izenburua:
- Francis Bacon: John Edwardsen erretraturako estudioa (‘Study for Portrait of John Edwards’), 1984 inguruan
- Erakusketa:
- Francis Bacon: Picassotik Velázquezera
- Gaiak:
- Giza gorputza | Adiskidetasuna | Eragin artistikoa | Argia | Bolumena | Geometria | Kolorea | Lerroa | Sinbologia | Erretratua eta autorretratua | Londres | John Edwards | Emozioa | Alaitasuna
- Mugimendu artistikoak:
- Espresionismoa
- Teknikak:
- Olio-pintura | Pastela
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Bacon, Francis
John Edwards Bacon-en konfiantzazko pertsona eta lagun-mina izan zen bizitzako azken urteetan. Zirkulu intelektual eta artistikoetatik at zegoen East Endeko kamarero erakargarri hau, artista baino berrogei urte gazteagoa zena; berarentzat benetako seme bat bezala izatera iritsi zen. Gauzak horrela, Edwards izan zen Bacon margotzen ikusi zuen gutxienetako bat, eta berarentzat posatu zuen, nahiz eta margolariak nahiago zuen argazkietan oinarrituta lan egin.
Edwardesen gaztetasuna argi gelditzen da irudiaren lanketan eta erretratu honek aurkezten dituen koloreetan. Atzealdeko arrosa tonuek bizizaletasuna eta alaitasuna transmititzen dute. Gorputz-adar sendoak eta energiaz beteriko keinua du eta begirada ezkerraldera bideratzen du axolagabetasunez. Edwardsen bizizaletasun indarra lepoaren mugimenduan antzeman daiteke, eta baita bere profilaren animalia itxuran, txinpantze baten antzekoa, bereziki buruaren eta belarrien forman. Energia hau nabarmentzeko, Baconek kolore tonu biziak erabili zituen aurpegian; urdinarekin begiak azpimarratu zituen eta arrosarekin ahoa. Artistak erretratatuaren esentzia jaso nahi zuen, eskarmentu handiko ehiztari batek bere harrapakina mehatxatuko lukeen bezala. Berak horrela azaltzen zuen:
Pertsonei energia darie beti, direnak direlarik, nahiz eta pertsona batzuenak beste batzuenak baino gehiago igorri... Batetik, pertsonaren kanpoko itxura dago, eta, bestetik, kanpoko itxura horrengan atxikita doan energia. Eta hori harrapatzea/jasotzea oso zaila da. [There are always emanations from people whoever they are, though some people's are stronger than others...There is the appearance and there is the energy within the appearance. And that is an extremely difficult thing to trap.].
Baconek erretratatuaren energia atzealdeak sorrarazten duen hutsune sentsazioarekin kontrajarri zuen, beraren heriotzaren iragarlearen oroitzapen bat izango balitz bezala. Baconek, egin zituen erretratu gehienetan, irudia atzealde minimalista batean isolatu zuen. Era horretan protagonismo guztia zuen. Lan honetan, aulkiaren irudikapen arin bat baino ez zuen egin, aulkiaren hankak eta bizkarraldearen kurba. Ohi zuen bezala, “kaiola”ren egitura geometrikoa baliatu zuen: marra beltz fin batzuek zehazten dute. Baina, aldaketa bat sartu zuen: erretratatua egitura honen aurrealdean kokatua dago, ez da bere barruan giltzapetua agertzen.