Francis Bacon: Picassotik Velázquezera
Pablo Picasso: Konposizioa (Emakumezko irudia hondartzan) [Composition (Figure féminine sur une plage)], 1927
Iruzkinak
Sarrera
- Izenburua:
- Sarrera
- Erakusketa:
- Francis Bacon: Picassotik Velázquezera
- Gaiak:
- Gizakia | Artea eta gizartea | Artea eta emozioa | Artistak | Eragin artistikoa | Ibilbide artistikoa | Lan-prozesua | Erretratua eta autorretratua | Herri-kultura | Espainia | Frantzia
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Bacon, Francis | Giacometti, Alberto | Greco, | Picasso, Pablo | van Gogh, Vincent | Velázquez, Diego
Guggenheim Bilbao Museoak ongietorria eman nahi dizu Francis Bacon: Picasso-tik Velázquez-era erakusketara. Artista britaniar honen aparteko ibilbidea aztertuko dugu haren berrogeita hamar bat lanen bitartez. Horiekin batera Baconek inspirazio-iturri izandako kultura frantses eta espainiarreko maisuen lanak erakusgai daude; Austriako Etxearen agintaldian gailendu zein Parisko arte modernoaren ordezkari nagusi izan ziren artista horiek.
Picasso izan zen artistaren abiapuntua. Baconek berak behin baino gehiagotan aitortu zuen Malagako jenioaren lana ezagutzeak eraman zuela pinturan aritzera. 1927an izan zen: Baconek 17 urte zituen soilik eta Picassoren artelanak Parisko Paul Rosenberg galerian ikusgai zeuden; erakusketa ikusi eta erabaki zuen margotzen hasiko zela. Hala ere, 1929an barne diseinuko estudio bat ireki zuen Londresen.
Orduan jabetu nintzen margotu nahi nuela (That’s when I first thought about painting.).
Picassoren lana ezagutu ostean hasi zuen Baconek artearen historiatik ibilbidea, XVI. mendetik XX. mendera artekoa: arreta eskaini zien Greco, Van Gogh eta Giacometti-ri, besteak beste. Garrantzia handia izan zuen Velázquezek: Inozentzio X.a aita santuren erretratuan oinarritutako lan ugari egiten hasi zen. Koadro horren argazkiez baliatu zen, jatorrizko margolanetik urrundu ahal izateko eta haren ezaugarri esanguratsuenen inguruan hausnartzeko. Horrela bereganatu zituen ezaugarriok, eta artegintza pertsonal batean txertatu zituen; artea egiteko modu hori gizakiaren larritasuna aditzera emateko oihu mingarri baten modukoa zen, XX. mendeko Europa gizatasunik gabekoa eta hieratikoa zela salatzen zuena.