Pertzepzio aldakorrak: Guggenheim Museoaren Panza Bilduma
Michael Craig Martin minimalismoari buruz hizketan – “Testuinguruaren Artea”
Robert Morris [haren obraren inguruan]
Iruzkinak
Robert Morris — Titulurik gabea (Triangelu itxurako labirintoa)
- Izenburua:
- Robert Morris — Titulurik gabea (Triangelu itxurako labirintoa)
- Erakusketa:
- Pertzepzio aldakorrak: Guggenheim Museoaren Panza Bilduma
- Gaiak:
- Giza gorputza | Artea eta espazioa | Artea eta pertzepzioa | Eragin artistikoa | Ibilbide artistikoa | Dantza
- Mugimendu artistikoak:
- Minimalismoa
- Artelan motak:
- Eskultura | Instalazioa | Performance
- Aipatutako artistak:
- Morris, Robert
Honako hau fisikoki esperimentatu behar duzun instalazio bat da. Ibili labirintoan barrena. Hori egitean, obraren zati bihurtzen zara, eskulturaren espazio berean egotean.
Robert Morris-en labirinto hau 1973. urtekoa da. Morrisek dantza-talde batekin lan egin zuen garai batean —bere emaztea dantzaria eta koreografoa zen— eta performance bat baino gehiago sortu zuen. Batean, bere gorputzaren tamaina zuen zurezko kaxa bat sortu zuen, barruan sartuta egoteko modukoa. Barruan zela, Morris alde batetik bestera balantzaka ibiltzen zen eszenatokiaren gainean, kaxa erortzen zen arte: eskultura minimalistak performance artearekin topo egiten duen moduaren erakusgarri bat.
Baina, orain, zeu zara performancearen zati bat. Labirintoan barrena ibili ahala, zure mugimenduak, labirintoaren korridoreek inposatutakoak, Morrisek koreografiatu ditu. Obrak zuzeneko lotura du zurekin eta zure gorputzarekin: obraren eta zure arteko loturak berebiziko garrantzia du. Goitik begiratuta, labirintoak marrazki ulergarri eta dotore bat osatzen du, baina guretzat, esperimentatzen ari garen bitartean, marrazkia nahasia da erabat.
Morrisek labirinto bat baino gehiago egin zuen. Horietako bat Chartreseko katedralaren oinplanoan oinarritua dago, eta loturak ditu eraikin horrek adierazten duen pelegrinazioaren eta errendizioaren inguruko ideiekin. Beste labirinto batek ez zuen aukerarik batere eskaintzen; korridoreak ez ziren inoiz banatzen. Beraz, bisitaria aurretiaz zehaztutako ibilaldi bat egitera bultzatzen zuen, nahastean eta desorientazioan barneratuz, bere patua erabakitzeko aukerarik sikiera eskaini gabe.