L'Art en guerre. Frantzia, 1938-1947: Picasso-tik Dubuffet-era
Hans Bellmer, Panpina (La Poupée), 1938
Esparruetan
Iruzkinak
Giorgio De Chirico, Malenkonia hertsia (Mélancolie hermétique), 1919
- Izenburua:
- Giorgio De Chirico, Malenkonia hertsia (Mélancolie hermétique), 1919
- Erakusketa:
- L'Art en guerre. Frantzia, 1938-1947: Picasso-tik Dubuffet-era
- Gaiak:
- Artea eta pertzepzioa | Artea eta emozioa | Eragin artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Erakusketak | André Breton | Ametsak
- Mugimendu artistikoak:
- Margo metafisikoa | Surrealismoa
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Dalí, Salvador | de Chirico, Giorgio | Ernst, Max | Magritte, René
Giorgio de Chirico artista italiarrak egindako irudi misteriotsu honetan, objektuak eta ezaugarri arkitektonikoak ondo-ondoan ipinita daude, halako eran non ez zaizkigun ezagunak egiten. Aldapatxo baten amaieran, zurezko zoru baten gainean, estatua klasiko baten burua dago: Praxiteles-ek egindako Hermes-en burua da. Hondo ilun batetik ageri da, hodeiertza txikiagotu egiten du, eta bere begirada ezkutuan dago, itzalpean. Margolanak errealitate eta ametsen munduaren arteko marra lausotzen du. De Chiricoren lan honetan, malenkonia eta enigma uztartzen dira. Artistak “pintura metafisikoa” deitu zion horri. Erroman zegoela, 1918ko neguan, De Chiricok museoak bisitatu zituen. Estatua klasikoak aztertu zituen; baita errenazimentuko artisten lanak ere, harik eta bere irudizko museoa sortu zuen arte. Tiziano-k egindako margolanak aztertu eta gero, de Chiricok ondorioztatu zuen artelan baten sekretua ez dagoela sortzeko zergatian, artelanean baizik. René Magritte margolari surrealistak nabarmendu zuenez, De Chiricoren kezka ez zela nola margotu, zer margotu baizik. Bi gauza oso desberdin.
De Chiricok ametsezko eszenak eta irudi anbiguoak egiten zituen, angeluez, erreferentzia klasikoez eta distortsionatutako ikuspuntuez baliatuz. Horri esker, ikusleek munduari begiratzeko modu berri bat ezagutu zuten. 1920an, André Breton idazleak eta poetak kritika biziki ona idatzi zuen haren lanari buruz. Horren ondoren, surrealistek De Chirico miresteari ekin zioten, tartean zirela Max Ernst, René Magritte, Salvador Dalí eta Benjamin Péret. Bere pintura batzuk 1938ko Surrealismoaren Nazioarteko Erakusketaldian bistarazi ziren, nahiz eta De Chiricok aspalditik margolan metafisikorik ez sortu.