Jeff Koons: atzera begirakoa
Teontzia (Teapot), 1979 [Berriaren aurrekoa saila]
Berria! Hau ere berria! (New!, New Too!), 1983 [Berria saila]
Iruzkinak
Berria (The New), 1980 [Berria saila]
- Izenburua:
- Berria (The New), 1980 [Berria saila]
- Erakusketa:
- Jeff Koons: atzera begirakoa
- Gaiak:
- Artea eta gizartea | Artea eta teknologia | Argia | Sorkuntza artistikoa
- Mugimendu artistikoak:
- Arte Garaikidea
- Artelan motak:
- Eskultura | Instalazioa | Ready-made
- Aipatutako artistak:
- Koons, Jeff
1980an Koons eskultura bat egiten hasi zen; oinarria objektu bat zen, Hoover-en Deluxe zorua garbitzeko eta leuntzeko makina berria; heldulekuan zuloa zuen, hormatik eskegitzeko prestatu baitzuten. Koonsek, kako batzuen bidez, bi makina eseki zituen metakrilatozko kutxa baten kanpoaldetik, eta, barnean, lau argi fluoreszente jarri zituen. Etxetresna elektrikoak erabili zituen aurreko artelanetan ez bezala, honetan objektuak bere horretan ipini zituen; ez zuen, inolaz ere, objektu horien jatorrizko egoera aldatu, eta, gainera, sekula erabili gabeak ziren. Harrezkero, etxeko tresnez osatutako artelanen multzoa bitan banatu zituen: Berriaren aurrekoa eta Berria. Lehenengo seriean objektuak manipulatu zituen, eta, bigarrenean, jatorrizko egoera berean utzi zituen, eta, hala egon behar dute, inolako aldaketarik gabe, izan ere, “artelan hauetakoren bat pizteak hondatzea ekarriko luke”.
Marcia Tucker-ek, New Yorkeko New Museum of Contemporary Art (Arte Garaikidearen Museo Berria) museoko fundatzaileak, Koonsi gonbita egin zion 14th Street-eko Museoko erakusleihorako instalazio bat sortzeko. Instalazioak hiru erliebe zituen horman eta bertan xurgagailuk eta zorua leuntzeko makinak zeuden, eta argi-kutxa bat, telebistako pantailaren itxurarekin [Berria (The New)]; bertan, “THE NEW” (Berria) hitzak irakurtzen ziren; hitz-jokoa zen, seriearen titulua eta museoaren izena baitzen. Kalera ematen zuen erakusleihoan zegoenez, jendeak saltoki bateko erakusleihoa zela uste zuen, eta mota guztietako erreakzioak eragiten zituen.
“Beti gozatu izan dut readymadearekin. Nire ustez, onarpenaren ikurra da, eta beti nahi izan dut komunitatearekin lotura handiagoa ezartzen duten artelanak sortu. Objektu horien perfekzio eta inperfekzio guztiak gorde behar nituela uste nuen; izan ere, une jakin batean ohartu nintzen jendearentzat metaforak direla eta jendearekin konektatzen dutela, mundu guztiaren perfekzioak eta inperfekzioak onartuz”.