ERRUSIA!

Iruzkinak

Mijail Larionov, Venus

Margolan hau, Venus, Mijail Larionov‑ek 1912an gai horrekin egin zuen seriekoa da. Margolanak bi iturri nagusi ditu. Gaiari dagokionez, emakumeen biluziek mendebaldeko artean duten tradizioa da iturria: emakumearen poseak hainbat margolan famatu du jatorritzat, hala nola Tiziano‑ren Urbinoko Venus, 1538koa, edota Manet‑en Olinpia, 1863koa. Baina estiloari dagokionez, Larionov‑en Venus edozer izan daiteke, klasikoa izan ezik. Aitzitik, Larionovek «berezko» iturri artistiko zenbaitetan aurkitu zuen inspirazioa, hala nola historiaurreko artean, haurren marrazkietan, eta Errusiako arte herrikoian. Errenazimentuaz geroztik, mendebaldeko artistek errealitatea transmititzeko bideak garatu dituzte, forma biribilak, perspektiba eta naturakoen antzeko koloreak baliaturik. Larionovek bizkar eman zien garapen horiei: gaiarekin loturarik ez zuen kolore-eskema sinplea erabili zuen; irudia lautu egin zuen, eta bi dimentsioko forma bihurtu, beltzez ankerki trazatuta; eta, azkenik, espazioari ez zion sakontasunik eman. Irudiaren azpian data jarri zuen, eta behealdean, eskuinetara, bere izena, letra larri gorriekin. Larionovek pinturaz idatzi zuen lanaren izenburua, ezkerreko goi izkinan. Letra horiek lotura zuzena dute artistak graffitiaz zuen interesarekin, eta pinturaz zuen ikuspuntuarekin, haren ustez pintura nork bere aztarna uzteko era primitibo eta unibertsala baitzen. Horiek neoprimitibismoaren berezko ezaugarriak dira, eta Larionovek mugimendu horretan, hain zuzen, bete zuen aitzindari rol garrantzitsua. Hala, bada, Venus margolanak mendebaldeko tradizioei erreferentzia egiten die eta, aldi berea, azpiak erabat jaten dizkie; eta helburu artistiko bikoitz horrexek ematen dizkio lanari bere indarra eta xarma.