Edukira zuzenean joan

Artea eta Txina 1989 ondoren: Munduaren antzerkia

katalogoa

China’s New Art, Post–1989

Anthony Yung eta Jane Debevoise

Izenburua:
China’s New Art, Post–1989
Egilea:
Anthony Yung eta Jane Debevoise
Argitalpena:
Bilbo: Guggenheim Bilbao Museoa, 2018
Neurriak:
29 x 24 cm
Orrialdeak:
171
ISBN:
978-84-95216-84-7
Lege gordailua:
BI 238-2018
Erakusketa:
Artea eta Txina 1989 ondoren: Munduaren antzerkia
Gaiak:
Artea eta umorea | Erakusketak | Neurketa Berria taldea | Satira
Mugimendu artistikoak:
Errealismoa | Pop Artea
Artelan motak:
Pintura
Aipatutako artistak:
Ding, Yi | Feng, Mengbo | Geng, Jianyi | Gu, Dexin | Li, Shan | Liu, Wei | Liu, Xiaodong | Qiu, Zhijie | Wang, Guangyi | Wang, Youshen | Wenda, Gu | Wu, Shanzhuan | Xu, Bing | Yu, Youhan | Zeng, Fanzhi | Zhang, Peili | Zhang, Xiaogang

Hong Kong Arts Centre eta Hong Kongeko Udaletxea
1993ko urtarrilak 31-otsailak 25

Beste egoitzak (batzuetan zerbait aldatuta): Hanart Gallery, Taipei (1993ko martxoaren 6tik 31ra); Museum of Contemporary Art, Sidney (1993ko ekainaren 2tik abuztuaren 15era); Melbourne International Arts Festival 1993 (Mao Goes Pop titulupean ); Marlborough Fine Art, Londres (1993ko abenduaren 7tik 1994ko otsailaren 12ra); Vancouver Art Gallery (1995eko apirilaren 12tik maiatzaren 28ra); University of Oregon Museum of Art, Eugene (1995eko abenduaren 17tik 1996ko otsailaren 28ra); Fort Wayne Museum of Art, Indiana (1996ko martxoaren 23tik maiatzaren 11ra); Salina Art Center, Kansas (1997ko maiatzaren 11tik 14ra); Chicago Cultural Center (1997ko ekainaren 7tik abuztuaren 8ra); eta San Jose Museum of Art, Kalifornia (1997ko irailaren 5etik azaroaren 2ra)

Artistak: berrogeita hamar inguru, haien artean Ding Yi, Fang Lijun, Feng Mengbo, Geng Jianyi, Gu Dexin, Wenda Gu, Li Shan, Liu Wei, Liu Xiaodong, Neurketa Berria Taldea (New Measurement Group), Qiu Zhijie, Wang Guangyi, Wang Youshen, Wang Ziwei, Wu Shanzhuan, Xu Bing, Yu Youhan, Zeng Fanzhi, Zhang Peili eta Zhang Xiaogang

Komisarioak: Johnson Chang Tsong-zung eta Li Xianting

Antolatzailea: Hanart TZ Gallery, Hong Kong

Argitalpena: China’s New Art, Post-1989, Hanart TZ Gallery, Hong Kong, 1993, Valerie C. Doran-en argit., Johnson Chang Tsong-zung, Fei Dawei, Francesca Dal Lago, Li Xianting eta besteren lanekin. 232 orri; ingelesez, 107 orriko txinerazko material erantsiarekin, ale batean. Argitalpen berrikusia, 2001ean Asia Art Archive-k argitaratua, Hong Kong, 360 orri; ingelesez eta txineraz.

 

China Avantgarde erakusketaren aldean, hura Berlinen inauguratu baitzen, honako honen bezperan hain zuzen (ikus aurreko sarrera), China’s New Art, Post-1989 erakusketa zabalagoa eta ausartagoa izan zen. 200 obratik gora osatzen zuten, berrogeita hamar bat artistarenak, eta erakustaldia bi egoitzetan egin zen, Hong Kongeko Arteen Zentroan (Hong Kong Arts Centre) eta Hong Kongeko Udaletxean, bost urtez atzerrian bidaiatzeaz gainera.

Hong Kongeko Hanart TZ galeriako zuzendari Johnson Chang Tsong-zung-ek eta Li Xianting kritikari eta komisarioak antolatu zuten erakusketa hau, eta, Chang-en hitzetan, “1990eko hamarkada ezaugarritzen duten azpiko joera artistikoak eta sentiberatasun kultural orokorrak argitzea” zuen xedea1. Helburu horrekin, oparotasunez ilustraturiko katalogoan baziren adituen saiakerak, Txinako arte berriaren kronograma ilustratu bat 1930eko hamarkadatik 1989ra arte zihoana, eta 1990eko hamarkadaren hasierako performancearen artearen dokumentazioari eskainitako sail bat. Katalogoa sei kategoriatan zegoen zatitua, eta kategoria bakoitzaren titulu deskribatzaileek funtsezko kontzeptuak egituratzen zituzten, hamarkadako azken urteetako garapenak iragarriz aldi berean: “Pop politikoa”, “Errealismo zinikoa”, “Espiritu erromantiko zauritua”, “Bondage emozionala: fetixismoa eta sado-masokismoa”, “Errituala eta purgazioa: endgame artea” eta “Gogoaren barne-azterketa eta erretiroa formalismoan”. Kategoria hauetako lehen biek arreta handiagoa izan zuten komunikabideen aldetik. Li Xianting-ek hautatu zituen sailotako artelanik gehienak, hark hasieratik identifikatu eta defendatu baitzituen bere margolariak. Pop politikoaren eta errealismo zinikoaren arteko mugak aski lausoak ziren kasu batzuetan, bi joeretan agertzen baitzen kolore bizien erabilera bera eta umore beltzarekiko eta satira errespetugabearekiko interes bera, baina aldi berean argiak ziren diferentziak ere. Pop politikoak sarritan bereganatu zituen Kultura Iraultzaren propagandaren ikonoak, haien esanahia itxuraldatzeko edo bihurritzeko asmoz: gogora ekar litezke Maoren erretratuak eskuarekin agur eginez, ehun loredunez estalita —Yu Youhan-en obra—, eta Askapenerako Herri Armadako soldaduak, eskuetan, armen ordez, lumak eta pintzelak dauzkatela, Wang Guangyi-ren lanean bezala. Errealismo zinikoko pintoreek, berriz, begiratu errukigabea egin zieten beren senide, adiskide eta auzokoei, gizarte apatiko eta alienatu bat erakusteko, Fang Lijun-en pertsonaia aspertu eta burusoiletan ageri den bezala, eta orobat Liu Wei-k bere gurasoei egiten dizkien erretratu gaiztoetan, begi biribil-biribilekin eta azal guztiz zimurtuarekin. Kolore biziko pintura haiek ia-ia kartelak ematen zuten, eta asko zabaldu ziren prentsaren bidez. 1993an jadanik, Wang Guangyi-ren koadro bat argitaratu zuten Flash Art aldizkariaren azalean, eta Fang Lijun-en beste bat New York Times Magazine aldizkariaren azalean agertu zen2. Denborarekin, obra ezagun hauek oso prezio altuak izatera heldu dira artearen merkatu globalean.

Baina alde batera utzirik erakusketa honetako artista asko, Chang eta Li komisarioek etenik gabe egin zuten lana, elkarrekin nahiz banaka, arte txinatar garaikidea ikusgaiagoa egiteko ahaleginean, huraxe izan zen China’s New Art, Post-1989 honen ekarpenik garrantzitsuena. Chang-ek geroago egin zituen saioetan, aipagarriak dira São Pauloko 22. eta 23. Bienalak, 1994 eta 1996an hurrenez hurren; Veneziako Bienala, 1995ean; eta Fruitmarket Gallery, Edinburgo, 1996an. Edinburgoko erakusketan —Reckoning with the Past—, Txina kontinentaleko artistez gainera, Taiwan eta Hong Kongekoek ere parte hartu zuten3.

[Itzulpena: Rosetta;
Egokitzapena: Guggenheim Bilbao Museoa]

Oharrak

  1. Johnson Chang Tsong-zung, “Into the Nineties”, hemen: China’s New Art, Post-1989, argit. Valerie C. Doran, erak. kat., Hong Kong Arts Centre and Hong Kong City Hall, Hanart TZ Gallery, Hong Kong, 1993, 1. or. [itzuli]
  2. Fang-i dagokionez, ikus New York Times Magazine, 1993ko abenduak 19. Ale horretan berebat, ikus Andrew Solomon, “Their Irony, Humor (and Art) Can Save China”, 42–45, 66, 70–72. or. Wang-i dagokionez, ikus Flash Art 25, 162. zkia., urt/otsaila, 1992. [itzuli]
  3. Li Xianting-ek, Francesca Dal Lago-rekin batera, 1993ko Veneziako Bienalaren zuzendari Achille Bonita Oliva-ri lagundu zion artista txinatarrak hautatzen Passage to the Orient izeneko erakusketaren sailerako. [itzuli]

PDF-a JAITSI