Edukira zuzenean joan

Artea eta Txina 1989 ondoren: Munduaren antzerkia

katalogoa

Trace of Existence: A Private Showing of Chinese Contemporary Art ’98

Anthony Yung eta Jane Debevoise

Izenburua:
Trace of Existence: A Private Showing of Chinese Contemporary Art ’98
Egilea:
Anthony Yung eta Jane Debevoise
Argitalpena:
Bilbo: Guggenheim Bilbao Museoa, 2018
Neurriak:
29 x 24 cm
Orrialdeak:
171
ISBN:
978-84-95216-84-7
Lege gordailua:
BI 238-2018
Erakusketa:
Artea eta Txina 1989 ondoren: Munduaren antzerkia
Gaiak:
Artea eta identitatea | Erakusketak | Kultura eta globalizazioa | Dualtasuna
Mugimendu artistikoak:
Arte Kontzeptuala
Artelan motak:
Instalazioa | Performance
Aipatutako artistak:
Gu, Dexin | Lin, Tianmiao | Qiu, Zhijie | Song, Dong | Wang, Gongxin | Wang, Jianwei | Yin, Xiuzhen

Art Now Studio, Yaojiayuan Village North, Chaoyang-eko barrutia, Pekin, 1998ko urtarriletik martxora

Artistak: Cai Qing, Gu Dexin, Lin Tianmiao, Qiu Zhijie, Song Dong, Wang Gongxin, Wang Jianwei, Yin Xiuzhen, Yung Ho Chang, Zhan Wang eta Zhang Defeng

Komisarioak: Cai Qing eta Feng Boyi

Antolatzaileak: Art Now Studio, Pekin

Argitalpena: argitalpen independenteko liburuxka, 1998, Feng Boyi eta Cai Qing-en argit., 62 orri; ingelesez eta txineraz

 

1990eko hamarkadaren amaieran hasi ziren indarrez zabaltzen arte esperimentaleko erakusketak, eta, Wu Hung-ek esan zuen bezala, “arte esperimentala publikoarengana heltzeko egiten zen etengabeko eginahalaren paraleloan, kontrako zentzuan zihoan beste mugimendu bat agertu zen, erakusketak itxiak (pribatuak edo erdipribatuak) erradikalagoak eta ‘zailagoak’ bisitatzen izan zitezen tematua”1. Wildlife erakusketak eskatu zien artistei espazio publikoetan lan egiteko, eta lehen helburuaren adibide berritzailea izan zen; Trace of Existence: A Private Showing of Chinese Contemporary Art ’98 erakusketak, berriz, kontrako zentzuko mugimendu bat markatu zuen.

Trace of Existence elkarlanean antolatu zuten Cai Qing-ek eta Feng Boyi-k, Cai-ren arrebaren jabetza zen Art Now Studio enpresaren fabrika abandonatu batean2. Cai Zhejiangeko Arte Ederretako Akademian lizentziatu zen (Txinako Arte Akademia da gaur egun) 1980ko hamarkadaren amaiera aldean, gero aldi batez Alemanian bizi izan zen, eta 1990eko hamarkadan Txinara itzuli zen, bertako artea sustatu nahian. Feng Boyi-ek ere helburu bera zuen, eta ondorengo hau idatzi zuen erakusketaren katalogoan: “Arte esperimentalak ez daukalako leku egokirik arte txinatarreko erakusketen establishmentaren esparru ofizialetan, zaila gertatzen da arte hau irekitasunez eta askatasunez erakusgai jartzea. Hortaz, Pekineko hegoaldeko aldirietan bertan behera utzitako fabrika pribatu bat hautatu dugu erakusketa-espazio gisa. […] Kokagune hori dela medio, hiri-espaziotik landaldeko espaziora igaro daiteke gure erakusketa, zentzu geografikoan, eta zentrotik periferiara, zentzu kulturalean [… eta] arte esperimentalak Txinan daukan posizio periferikoa islatzen du3.

Berebat zegoen Feng kezkatua artista txinatarrek artearen sistema globalean zuten bigarren mailako posizioarekin: “Artista txinatarrak nazioarteko arretaren fokupean badaude ere —idatzi zuen—, Mendebaldeko komisario-ikuspegi batek baldintzatzen du haien komunikatzeko gaitasuna […] maila berean. Egoerak bere horretan jarraitzen duen bitartean, Mendebaldeko komisarioen sentikortasunera beharko dute artista txinatarrek egokitu, eta Mendebaldeak ‘arte txinatar garaikidea’ izan behar lukeenaz daukan irudia onartu beharko dute”4. Ikuspegi hori zuzentzeko, Feng-en Trace of Existence eraskusketarako zuen komisariotza-planteamenduak Txinako “esperientzia pertsonala” eta “ekoizpen artistikoaren testuinguru soziala” azpimarratzen zituen. Song Dong-ek hainbat bideo proiektatu zituen, non bera agertzen baitzen 1.250 kilogramo aza ozpinetan prestatzen buztinazko hamabi upel handietan, eta fabrikako tabernan jarri baitzituen ikusgai. Inaugurazio-ospakizunean, aza gehiago prestatu zuen. Obrak iragan hurbila gogorarazteko balio izan zuen, aza zenean txinatarrek, iparraldeko biztanleek batez ere, urte osoan eskura zezaketen barazki bakanetako bat. Cai Qing-ek nekazari bat kontratatu zuen lurra eskuz landa zezan eta gero txanponak erein zitzain hazien ordez, adieraziz era horretan pertsona guztien aberastasun-desira.

Gu Dexin-ek, berriz, 100 kilogramo txerri-muin gordin ipini zituen mahai-zapi gorri ilun baten gainean, areto huts baten erdian. Mahaiaren atzean zegoen pareta batean ere zapi gorri handi bat ipini zuen. Banketearen mahai odoltsuaren irudiak (eta usainak) eta paretako oihal gorriak, zeinak modu susmagarrian oroitarazten baitzuen bandera nazional txinatarra, berebiziko inpaktua eragin zuten dudarik gabe5.

[Itzultzailea: Rosetta;
Egokitzapena: Guggenheim Bilbao Museoa]

Oharrak

  1. Wu Hung, Making History: Wu Hung on Contemporary Art (Timezone 8, Hong Kong, 2008, 172–73 or. [itzuli]
  2. Feng Boyi, Anthony Yung-ekin hizketan, Pekin, 2016ko abenduak 4. [itzuli]
  3. Feng Boyi, “The Path to Trace of Existence (Shengcun henji): A Private Showing of Contemporary Chinese Art”, hemen: Wu, Primary Documents, 339–40 or. Lehenik honela argitaratua: “Shengcun henji de jenji”, hemen: Trace of Existence: A Private Showing of Chinese Contemporary Art ’98/ Shengcun henji: ’98 Zhongguo dangdai yishu neibu guanmo zhan, Feng eta Cai Qing-en argit., erak. kat., Art Now Studio, Pekin, 1998, 9–11 or. Feng-ek argitaratzaile gisa lan egiten bazuen ere Artista Txinatarren Elkartean —gobernuak kudeatzen zuen erakunde guztiz kontserbadorea—, Ai Weiwei, Xu Bing eta Zeng Xiaojun-ekin elkarlanean egin zuen Liburu estalki-beltza lanean (1994) agerian geratu zen arte esperimentalarekin zuen konpromiso iraunkorra. [itzuli]
  4. Ibid., 338 or. [itzuli]
  5. Ibid., 340 or. [itzuli]

PDF-a JAITSI