Edukira zuzenean joan

Artea eta Txina 1989 ondoren: Munduaren antzerkia

katalogoa

Fuck Off

Anthony Yung eta Jane Debevoise

Izenburua:
Fuck Off
Egilea:
Anthony Yung eta Jane Debevoise
Argitalpena:
Bilbo: Guggenheim Bilbao Museoa, 2018
Neurriak:
29 x 24 cm
Orrialdeak:
171
ISBN:
978-84-95216-84-7
Lege gordailua:
BI 238-2018
Erakusketa:
Artea eta Txina 1989 ondoren: Munduaren antzerkia
Gaiak:
Artea eta ekonomia | Kritika | Erakusketak | Ekonomia | Kultura eta globalizazioa
Artelan motak:
Argazkia | Instalazioa | Performance
Aipatutako artistak:
Ai, Weiwei | Cao, Fei | Chen, Shaoxiong | Ding, Yi | Gu, Dexin | Lin, Yilin | Peng, Yu | Rong, Rong | Song, Dong | Sun, Yuan | Wang, Xingwei | Xiao, Lu | Xu, Zhen | Xu, Tan | Yang, Zhenzhong | Zheng, Guogu

Eastlink galeria eta biltegia, Shangai, eta Ding Yi-ren estudioa, Shanghai
2000ko azaroak 4–20 (Agintariek itxiarazi zuten astebeteren buruan)

Artistak: berrogeita zortzi artista, haien artean Ai Weiwei, Cao Fei, Chen Shaoxiong, Datong Dazhang (Zhang Shengquan), Ding Yi, Gu Dexin, He Yunchang, Lin Yilin, Peng Yu, Qin Ga, Rong Rong, Song Dong, Sun Yuan, Wang Xingwei, Xiao Yu, Xu Tan, Xu Zhen, Yang Zhenzhong, Yang Zhichao eta Zheng Guogu

Komisarioa: Ai Weiwei eta Feng Boyi

Antolatzailea: Eastlink galeria, Shanghai

Argitalpena: Fuck Off, Eastlink galeria, Shanghai, 2000, Hua Tianxue, Ai Weiwei eta Feng Boyi-ren argit. 196 orri;
ingelesez eta txineraz

 

2000. urtean jadanik, oparoaldi handia bizi zuen ekonomia txinatarrak, kostaldeko hiri garrantzitsuenetan behintzat, eta, txosten ofizialen arabera, 600 milioi pertsona baino gehiago atera ziren pobretasunetik 1980ko hamarkadan abian jarri ziren erreforma ekonomikoak aplikatu zirenetik1. Arteetan ere funtsezko aldaketak izan ziren urte hartan. Gero eta artista gehiago gonbidatzen zituzten atzerrira, erakusketa handietan parte hartzera2, eta beste batzuk arrakasta izaten hasiak ziren nazioarteko artearen merkatuan. Txinaren barruan, ordura arte baztertuak zeuden bitartekoekin egindako obrek —lehenago “ezin onartuzkoak” ziren—, besteak beste bideoak eta instalazioak, gero eta aitorpen handiagoa jasotzen zuten establishment kulturalaren aldetik, eta curriculum akademikoetan eta erakusketa-programetan sartzen ziren, museo publikoetan nahiz pribatuetan.

Shanghaiko Bienalak oso ondo adierazi zuen aldaketa hura. 1989an China/Avant-Garde erakusketa egin zenetik, 2000ko azaroko edizioa izan zen museo publiko garrantzitsu batean egiten zen arte garaikidearen eskala handiko lehen erakusketa, kasu hartan Shanghaiko Arte Museoan, zeina udalak kudeatzen baitzuen3. Baina 1989ko erakusketan ez bezala, eta errealitate global berriaren froga enblematiko gisa, Hou Hanru eta Toshio Shimizu nazioarteko komisarioei eskatu zitzaien bertako komisario-ekipoarekin jarduteko —Fang Zengxian, Zhang Qing eta Li Xu— obrak hautatzerakoan, baita bideoak eta instalazioak ere; eta ez bakarrik artista lokalenak hautatzerakoan, nola ziren Chen Yanyin, Liang Shaoji, Wang Jianwei eta Zhang Peili-renak, baita nazioarteko artistenak hautatzerakoan ere, besteak beste Matthew Barney, Lee Bul eta William Kentridge-renak.

Shanghaik ondo ulertu zuen arte garaikideak duen boterea hiriari irudi berri bat ematen laguntzeko, turismoarentzako eta negozioetarako helmuga bizi eta aurrerakoi gisa; eta estrategia horren parte zen bienalen nazioarteko zirkuituan sartzea. Baina zer esan nahi zuen hark “alternatiboaren” posizioarentzat gero eta moldakorragoa zen sistema instituzional batean? Izango ote ziren artistak gauza Estatuak eta merkatuak eskainiko zizkieten ordainei aurre egiteko? Galdera haien erantzuna, Ai Weiwei eta Feng Boyi komisarioek eman zutena behintzat, Fuck Off izan zen, 2000ko bienala zabaldu baino egun batzuk lehenago Shanghain inauguratu zen erakusketa4. Eastlink galeria eta biltegian egin zen, Li Liang-en zuzendaritzapean, zeina aspaldi ez zela itzuli baitzen Australiatik, han bizi izan baitzen.

“Alternatiboa” denaren eginkizuna bultzatzea zen helburua, “boterearen diskurtsoa eta masen konbentzionalismoak berrikusteko eta kritikatzeko” garaian, “aurre egitea, gutxi lagunduz eta zorroztasunez, […] asimilazioaren eta bulgarizazioaren mehatxuari”, “artearen existentziarako oinarrizkoa den posizionamendu independente eta kritiko bat azpimarratzeko” helburuaz5. Hala, azken urteetan sortu ziren arte esperimentaleko adibide “alternatiboenetako” batzuen irudiak argitaratu ziren katalogoan, besteak beste Peng Yu, Qin Ga, Sun Yuan eta Zhu Yu-ren obrako giza gorpuekiko performanceak; Gu Dexin-en instalazioak, txerri-muinak eta sagarrak erabiltzen zirenak; eta Xu Zhen-en argazki bat, hildako katu bat gela bateko lurraren kontra botatzen zuela. Alabaina, gaurko ikuspegitik, erakusketa hura, hasiera berri bat baino areago, atzera begirako erakusketa zabal bat izan zen, aurreko proiektuen berri ematen zuena, eta argi uzten zuena, 2000. urtearen ondoren, uneren batean joera nagusitik kanpo aritu ziren artista haiek aukera eta erronka guztiz berriei aurre egin behar zietela.

[Itzultzailea: Rosetta;
Egokitzapena: Guggenheim Bilbao Museoa]

Oharrak

  1. Ikus How did the global poverty rate halve in 20 years?, o The World Bank In China. [itzuli]
  2. 1997an, Wang Jianwei eta Feng Mengbo-k Documentan parte hartu zuten, eta Harald Szeemann komisarioak hemeretzi artista txinatar hautatu zituen beren obra 1999ko Veneziako Bienalean erakusgai jar zezaten. Bienal hartan, Cai Guo-Qiang-en Zergak biltzeko patioa (Rent Collection Courtyard) instalazio performatiboak Urrezko Lehoia irabazi zuen, eta Huang Yong Ping Frantziako pabiloi nazionalean aurkeztu zen. [itzuli]
  3. Shanghaiko Bienala 1996an aurkeztu zen, baina 2000. urtean ospatu zen hirugarren edizioara arte ez zen hartu nazioarteko ekitaldi gisa, nazioarteko artista eta komisarioekin, eta arte garaikideko sorta zabalago batekin, besteak beste denboran oinarrituriko bitartekoekin. [itzuli]
  4. Erakusketaren txinerazko tituluaren hitzez hitzezko itzulpena (Bu hezuo fangshi) “elkarlan gutxiko planteamendua” da. [itzuli]
  5. Ai Weiwei eta Feng Boyi, “About Fuck Off”, hemen: Fuck Off, argit. Hua Tianxue, Ai eta Feng, Eastlink galeriako erak. kat., Shanghai, 2000, 10–11. or. [itzuli]

PDF-a JAITSI