Edukira zuzenean joan

Artea eta Txina 1989 ondoren: Munduaren antzerkia

katalogoa

Third Guangzhou Triennial: Farewell to Post-Colonialism

Anthony Yung eta Jane Debevoise

Izenburua:
Third Guangzhou Triennial: Farewell to Post-Colonialism
Egilea:
Anthony Yung eta Jane Debevoise
Argitalpena:
Bilbo: Guggenheim Bilbao Museoa, 2018
Neurriak:
29 x 24 cm
Orrialdeak:
171
ISBN:
978-84-95216-84-7
Lege gordailua:
BI 238-2018
Erakusketa:
Artea eta Txina 1989 ondoren: Munduaren antzerkia
Gaiak:
Artea eta identitatea | Kritika | Erakusketak | Boterea
Artelan motak:
Instalazioa
Aipatutako artistak:
Feng, Mengbo | Huang, Yong Ping | Liu, Wei | Liu, Xiaodong | Qiu, Zhijie | Wang, Jianwei | Wu, Shanzhuan | Xu, Zhen | Yang, Fudong | Yang, Jiechang | Zheng, Guogu

Guangdongeko Arte Museoa, Guangzhou, 2008ko irailak 6–azaroak 16

Artistak: 180 artista eta talde inguru, haien artean Chen Tong, Huang Xiaopeng, Huang Yong Ping, Feng Mengbo, Liu Dahong, Liu Wei, Liu Xiaodong, Long March Project, Qiu Anxiong, Qiu Zhijie, Wang Jianwei, Wang Yin, Wu Shanzhuan, Xu Zhen, Yang Fudong, Yang Jiechang, Zhang Hui, Zheng Bo, Zheng Guogu eta Zhu Yu

Komisarioak: Gao Shiming, Sarat Maharaj eta Johnson Chang Tsong-zung

Antolatzailea: Guangdongeko Arte Museoa, Guangzhou

Argitalpena: Farewell to Post-Colonialism: The Third Guangzhou Triennial, China Academy of Art Press, Hangzhou, 2008, Gao Shiming, Sarat Maharaj eta Johnson Chang Tsong-zung-en saiakerekin, 620 orri; ingelesez eta txineraz

 

Guangzhouko Hirugarren trienaleko komisarioek —Sarat Maharaj, komisarioa eta Lund-eko Unibertsitateko eta katedraduna, Suedia; Gao Shiming, Zhejiangeko Arte Ederretako Akademiako lizentziaduna (gaur egun Txinako Arte Akademia) eta bertako Intermedia Art Eskolako zuzendaria; eta Johnson Chang Tsong-zung, Hanart TZ Gallery-ren zuzendaria, Hong Kong— erabaki zuten auzitan jartzea ideia zabalduak eta teoria postkolonialaren eragina nazioarteko erakusketetan eta Mendebaldetik kanpoko arte-ekoizpenean. Alde batetik, onartzen zen postkolonialismoak betetako eginkizuna “arteari eta kulturari buruzko ideia eurozentrikoen deseraikuntzan”, baina aldi berean komisarioek galdetzen zuten postkolonialismoak, multikulturalismoa hainbeste azpimarratzen duelarik, ez ote duen diferentzia homogeneizatzen hura kudeatzeko bide gisa, identitatearen eta dibertsitatearen gaiak usadiozko auzi artistiko eta komisario-keinu politikoki zuzenetara murriztuz1.

Gao Shiming-rentzat, postkolonialismoa artea politizatzeko modu berri bat bihurtua zen, halako eran non “[zentroa eta periferia, ikusgaia eta ezin ikusizkoa] bezalako kontzeptuak eta ideiak, garai batean indar kritiko iraultzailez beteta zeudenak, botere menderatzailearen diskurtsoaren beste forma bat bihurtu baitziren”2. Eta Sarat Maharaj-ek azpimarratzen zuen bezala, mugimendu ideologikoak mesfidantzaz ikusten zituztenentzat, postkolonialismoa pentsa zitekeen zera bezala: “beste manipulazio-agenda bat, askoz gehiago ez —beste ‘ismo’ bat—; banakako azalpena, mugarik gabea, bazter uzten duena“3. Erakusketa, hortaz, kultura-aniztasunaren “erregimenari” emandako erantzun bat izan zen, eta xedea zuen aurkeztea “[postkolonialismoaren] sare [ikusezinak] harrapatzea lortu ez zituen gauzak, atzapar postkoloniala gainetik kentzea lortu zuten bizirik ateratako pertsona zoriontsuek”4.

Hartarako, komisarioek 180 artista eta talde inguru hautatu zituzten, Afrika, Asia, Europa, Estatu Batuak, Latinoamerika eta Ekialde Hurbileko berrogeitik gora herrialdetakoak; haietatik, ehuneko hogei inguru besterik ez ziren Txina kontinentalekoak. Txinako Pintoreak (China Painters) obra, Christian Jankowski artista alemaniarrarena, salon-estiloko muntaketa bat zen; dimentsio handiko koadroak ziren, Shenzhengo Dafen Villageko artistek eginak, zeinen diru-iturri nagusia eskaeraz egindako koadroen sorkuntzatik baitzetorren, eta besteak beste Mendebaldeko maisulanen kopiak egiten zituzten, jatetxe, hotel, dekoratzaile eta dendei saltzeko5. Shanghaiko artista Liu Dahong-ek olanazko denda bat eraiki zuen, kaki-kolorea, gurutze-formakoa eta gurutze-formako sabaia zuena, halako eran non espedizio militar batean aldi baterako eraiki zitekeen eliza bat ematen baitzuen. Barruan, artistak bandera triangeluarrak ipini zituen, ilaretan, eta koadro hexadekagonal bat zintzilikatu zuen sabaitik, Txinako politika, astrologia eta kultura herrikoietik ateratako pertsonaiak ageri zituena. Erakusketa satelite bat 2005ean Rem Koolhaas-ek diseinatutako Times Museum-en izan zen beste mugarri bat, apartamentu-bloke baten goiko solairuan eraikia, Guangdong museotik kilometro gutxira.

Wu Shanzhuan-en Hegaldi Horia (The Yellow Flight) izan zen Gao Shiming-en kezkak ongiena adierazi zituen obra. Instalazioa erretzaileentzako areto beiraztatu bat zen, gezurrezko etorrera- eta irteera-panel batekin, hall handi baten erdian ipinia, paretak zuri-urdineko forma abstraktuez margoturik, hodeia edo uharteak ziruditela. Artista ibiltariak (Wu garai hartan Shanghai eta Hanburgoren artean bizi zen) egindako irudimenezko bidaia bat iradokitzen zuen obrak, Pekinetik Hong Kongeraino, inoiz ez sartu ez atera zen hogeita hamabi herrialdetan zehar. Hortaz, bidean zen beti, “identitatez librea zen eremu batean”, esekita barruan nahiz kanpoan, Gao-k iradoki duen bezala, helmuga desiratuaren bilaketa “etengabe atzeratuan”6.

[Itzultzailea: Rosetta;
Egokitzapena: Guggenheim Bilbao Museoa]

Oharrak

  1. “Mulling Over Multiculturalism”/“Duoyuan wenhua zhuyi de xiandu”, hemen: Farewell to Post-Colonialism: The Third Guangzhou Triennial/Disanjie Guangzhou sannianzhan: Yu houzhimin shuo zaijian, argit. Wang Huangsheng, Gao Shiming, Johnson Chang Tsong-zung eta Sarat Maharaj, erak. kat., China Academy of Art Press, Hangzhou, 2008, 14. or. [itzuli]
  2. Gao Shiming, “Observations and Presentiments after Post-Colonialism”/“‘Houzhimin zhihou’ de guancha he yugan”, hemen: ibid., 34, 37. or. [itzuli]
  3. Sarat Maharaj, “Sublimated with Mineral Fury: Prelim Notes on Sounding Pandemonium Asia”/“‘Zai yehuo zhong shenghua’: Guanyu jijiang daolai de yazhou xuanxiao de zhaji”, hemen: ibid., 53. or. [itzuli]
  4. Gao Shiming, “Observations and Presentiments”, hemen: ibid., 35. or. [itzuli]
  5. Winnie Won Yin Wong, “China Painters”/“Zhongguo huajia”, hemen: ibid., 108. or. [itzuli]
  6. Ibid., 40. or. Interesgarria da erakusketa hau —gizabanakoek ekimena berreskuratzea desiratzen zuena, uko eginez motibo politikoek markaturiko identitatearen eraikuntzen mugei—, beste gertaera inondik ere ikusgarriago baten testuinguruan ikustea: Pekineko 2008ko Olinpiar Jokoen Inaugurazio Zeremonia. Txinako ekarpen kultural klasikoen birsorkuntza hau —tintaz egindako pintura, portzelana, karaktere mugikorreko inprenta, Konfuzioren Analektak, opera, tai-xia eta su artifizialak (Cai Guo-Qiang-ek sortuak; 114. irud.)—, mundu osoko milioika teleikuslek osaturiko entzuleria bati eskaini zitzaion. Estereotipo kulturalak baztertu ordez, bilakaeran dagoen orainak ezik, iraganaren bertsio sublimatu batek definituriko identitate txinatar baten ospakizun gorena izan zen zeremonia. [itzuli]

PDF-a JAITSI