katalogoa
Barbara Hepworth
Sophie Bowness
- Izenburua:
- Barbara Hepworth
- Egilea:
- Sophie Bowness
- Argitalpena:
- Bilbo: FMGB Guggenheim Bilbao Museoa eta Editions du Centre Pompidou, 2021
- Neurriak:
- 22,5 x 30
- Orrialdeak:
- 350
- ISBN:
- 978-84-95216-93-9
- Lege gordailua:
- BI-01621-2021
- Erakusketa:
- Emakumeak abstrakziogile
- Gaiak:
- Emakumea artean | Generoa eta sexualitatea | Artea eta espazioa | Artea eta paisaia | Artearen historia | Eragin artistikoa | Ibilbide artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Forma | Biomorfoa | Obaloak | Kolorea | Zuria | Materiala | Brontzea | Egurra | Erakusketak | Eskulturagintza | Lankidetza artistikoa | Abstraction-Création taldea | Royal Academy of Arts | Bigarren Mundu Gerra | Historiaurrea | New York | Kornualles | Londres | Paris | Italia | Ben Nicholson | Constantin Brancusi | Georges Braque | Hans Arp | John Skeaping | Pablo Picasso | Piet Mondrian
- Artelan motak:
- Eskultura | Kokapen zehatzerako artea
- Aipatutako artistak:
- Hepworth, Barbara
1903, Wakefield, Yorkshire (Erresuma Batua) – 1975, St Ives, Kornualles (Erresuma Batua)
Barbara Hepworth artistarentzat, honako forma hauek ziren denetan garrantzitsuenak: forma bakarra (paisaian ageri den figura), bi formak (“elkarren ondoan dauden izaki bizidunen arteko samurtasuna”, artistaren beraren hitzetan), eta forma itxia, hala nola obaloa, esfera edo forma zulatua —azken horrekin lotu ohi dugu artista—1.
Royal College of Art eskolan ikasi zuen, Londresen; ondoren, Italiara joan zen Hepworth, non ikasketak egin baitzituen orobat. Londresera itzulirik, John Skeaping-ekin ezkondu zen, zeina eskultorea baitzen, Hepworth bezala, eta harekin aritu zen lanean eta erakusketak egiten. Hepworthek sona lortu zuen berehala, tailatze zuzenak egiten iaioa zelako, tradizio modernoan sustraituriko praktika bat. 1930eko hamarkadan, Hampstead deritzon auzoan bizi izan zen, eta bertan egin zuen lan; 1932tik aurrera, berriz, Ben Nicholson margolariarekin partekatu zuen estudioa, zeinarekin ezkondu baitzen 1938an.
Hepworthen lehen Forma zulatua (Pierced Form) 1932. urtekoa da, eta, lehen aldiz aurkeztu zuenean, Abstrakzio izendatu zuen (Abstraction): eskultura biomorfo bat da, eta abstraktua hein txiki batean. 1934–1935 urteen bitartean sortu zituen Hepworthek eskultura guztiz abstraktuak lehen aldiz, hirukiak izan eta gero. Obra horiek, purutasun formal handikoak, estu lotuta daude Nicholsonek garai berean egin zituen obrekin: erliebe zuri nabarmenak. Parisera joanda, hirian bizi ziren margolarietako batzuk ezagutu zituen —Pablo Picasso, Georges Braque, Constantin Brancusi, Jean Arp eta Piet Mondrian—, eta haien eraginak susperturik, abstrakziora jo zuen. Abstraction- Création taldean sartu zen, Nicholsonekin batera, eta biak ala biak funtsezko eragileak izan ziren hogeita hamarreko hamarkadan Londresen piztu zen nazioarteko mugimenduan —arte abstraktuari zegokion—, eta mugimendu horren aldizkari bereizgarrian: Circle. International Survey of Constructive Art (1937). Bikotearen bultzadaren eraginez, Londresen ezarri zen Mondrian 1938an, bi artistengandik hurbil.
Hepworthek eta Nicholsonek alde egin zuten hiriburu ingelesetik, eta St. Ives herrira joan ziren bizitzera, Kornuallesera, 1939ko gerra piztu atarian. Herri horretan, hain zuzen ere, artista abstraktuen komunitate bat ezarri zen, eta bikotearen laguntza jaso zuten. Hepworth bera St. Ivesen geratu zen bizi osoan, inspirazio-iturri sakon bat aurkitu baitzuen eskualde horretako paisaietan, historiaurreko aztarnaz beteak baitaude. Emakumeak abstrakziogile erakusketa honetan, 1940ko hamarkadan egindako eskultura-sorta bat ikus daiteke, besteak beste Hepworthen ibilbideko garrantzitsuenetako batzuk: forma huts obalatuak dira, zeinak zulatuak izan baitira beren barreneko espazioak erakuts ditzaten; zenbait sakonunetan, koloreak agertzen dira. Ondoren, formatu handiko lan batzuk egin zituen artistak; aipagarriak dira, esaterako, Guareako egurrarekin egindako eskultura-sorta bat, brontzezko pieza itzel bat, Forma bakarra izenekoa (Single Form, 1961–64), zeina Nazio Batuen egoitzaren parean baitago, New Yorken; eta beste eskultura-multzo bat, Gizonaren familia izenekoa (The Family of Man, 1970).
Hepworthen iritziz, elkarren osagarriak ziren ikuspegi femeninoa eta maskulinoa. Ez zitzaion gustatzen emakume artistei soilik eskainitako erakusketa kolektiboetan parte hartzea, sculptress terminoa gutxiesten zuen (eskultoresa), eta bere lanak merituaren arabera aintzat har zitezela nahi zuen.
[Itzulpena: Rosetta Testu-Zerbitzuak, SL]