katalogoa
Vanessa Bell
Alexandra Gerstein
- Izenburua:
- Vanessa Bell
- Egilea:
- Alexandra Gerstein
- Argitalpena:
- Bilbo: FMGB Guggenheim Bilbao Museoa eta Editions du Centre Pompidou, 2021
- Neurriak:
- 22,5 x 30
- Orrialdeak:
- 350
- ISBN:
- 978-84-95216-93-9
- Lege gordailua:
- BI-01621-2021
- Erakusketa:
- Emakumeak abstrakziogile
- Gaiak:
- Emakumea artean | Generoa eta sexualitatea | Artea eta estetika | Artea eta politika | Artea. Teoria | Artearen historia | Artistaren estudioa | Eragin artistikoa | Ibilbide artistikoa | Esperimentazio artistikoa | Lan intelektuala | Sorkuntza artistikoa | Forma | Kolorea | Lan-prozesua | Papera | Altzari-diseinua | Barne-diseinua | Oihal-diseinua | Oihalak | Erretratua eta autorretratua | Natura hila | Bloomsbury taldea | Ehungintza | Omega Workshops Ltd. | Royal Academy of Arts | Gerra | Britainia Handia | Londres | Paris | Duncan Grant | Pablo Picasso | Roger Fry
- Mugimendu artistikoak:
- Arte Abstraktua | Kubismoa
- Teknikak:
- Collage
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Bell, Vanessa
1879, Londres (Erresuma Batua) - 1961, Charleston Farmhouse, Firle (Erresuma Batua)
Vanessa Bell ingeles pintore modernoa pertsona funtsezkoa da Bloomsburyko Taldea izenez ezagutu zen artisten, idazleen eta intelektualen zirkuluan. Royal Academy Schoolsen egin zituen ikasketak, baina Bellek berehala eman zion bizkarra tradizioari eta, 1900eko hamarkadaren hasieran jadanik, pinturak berriki egindako aurrerapenez interesatu zen.
1912 inguruan egin zituen lehen urratsak abstrakzioaren alorrean, Bloomsburyko adiskideen eta bere ahaideen erretratuetako aurpegietako hazpegiak desitxuratuz eta kolore kontrajarrien blokez osatutako atzealdeen gainean nabarmenduz bere modeloak eta natura hilak. 1914 inguruan paper itsatsien prozedura erabiltzen hasi zen, Pablo Picassoren teknika eraldatuz, zeina miresten baitzuen eta zeinaren Parisko lantegia urte hartan lehentxeago bisitatu baitzuen, Kubismoaren zeharo bestelako erregistro baterantz teknika hori eboluzionarazteko. Bellen eskuetan, teknika hori, oihalezko euskarri baten gainean paper-puskak itsastean datzana, koloretako konposizioak eta forma sentsualak sortzeko baliabide bilakatu zen. Garai hartan bertan, collagea zen Omega Workshops Ltd.ek erabiltzen zuen teknika; Bellek eta Duncan Grant pintoreak, Roger Fry arte-kritikariarekin batera, zuzentzen zuten kolektibo abangoardistaren izena zen Omega Workshops Ltd. Altzari artistikoak, ehunak eta barrualdeko dekorazioko gainerako objektuak fabrikatzeko eta saltzeko helburuarekin sortu zuen Fryk Omega Workshops (1913–19). Arrakasta komertziala espero zena izan ez bazen ere, hasiera esperantzagarria izan zen. Bell eta Grant aktiboki inplikatu ziren objektu ugari sortzen eta, bereziki, alfonbretarako eta etxeko arroparako marrazki abstraktu sail bat, une hartan Londresen eta baita Parisen ere egiten zenaren guztiz bestelakoa. 1914ko udazkenaren eta hurrengo urteko hasieraren artean, Bell harago joan zen, eta tinko egin zituen errealitate objektibo baten ezein erreferentziari itzurtzen zitzaizkion pintura abstraktu batzuk. Obra intimo horiek, adiskide gutxi batzuei baizik erakutsi ez zizkienak, leku paregabe bat dute haren produkzioan. 1970eko hamarkadan berraurkitu ziren, eta gaur egungo ustearen arabera, lau pintura horiek Europako abstrakzioari egindako ekarpen garrantzitsu eta goiztiar bat dira.
Hainbat faktoreri esker uler daiteke eta perspektiban jarri Bellek abstrakzioaren esparruan egin zuen sarraldi txiki hura.
Lehenik, ondo ezagutzen zuen ideien mugimendu batean parte hartu zuen Bellek: arte abstraktuaren adibideak ikusi zituen Parisen eta Londresen, eta Britainia Handian hura teorizatzen zutenen epizentroan zegoen.
Bigarrenik, haren esperimentazio abstraktuen kronologiak gerrari emandako erantzun politiko baten gisara interpretarazi ditu pintura horiek. Ezaguna zen Bellen jarrera bakezalea: abstrakzioa bereganatuz, bat egin zuen europar abangoardiarekin, eta horren bitartez, inplizituki, gerraren ukoa baieztatzen zuen1.
Hirugarrenik, Bellen obra abstraktuak haren ehungintzako sorkuntzen luzapen logikoa ziren eta sartzen ziren, beraz, Bloomsburyko Taldearen anbizioen segidan, etxeko balio tradizionalak alderantzikatu eta ordena estetiko berri bat sortu nahi baitzuen2. Hori bereziki nabarmena zen Charlestongo haien etxean, Sussexen, non Bellek eta Grantek estilo berri bateko ingurune dekoratibo bat imajinatu baitzuten, haren bitartez beren bizimodu zeharo antikonformista adierazten zutelarik. Antzeko funtzioa betetzen zuten Bellek pintatzen zituen emakumezko erretratuetako atzealde abstraktuek: emakume modernoarentzat espazio berri bat sortzeko haren anbizioa adierazten dute. Geroztik egin zituen barrualdeko pinturetan elementu horiek behin eta berriz erabili izana Bellek abstrakzioaren esparruan egin zituen esperimentazio iragankorren lekukotasun iraunkorretako bat da oraindik ere.
[Itzulpena: Rosetta Testu-Zerbitzuak, SL]
Oharrak
- Ikus Grace Brockington, “A Moment in Abstraction”, hemen: Sarah Milroy eta Ian A.C. Dejardin (ed.), Vanessa Bell, erak. kat., Londres, Dulwich Picture Gallery, Londres, 2017, 89–93. or.; eta Grace Brockington (ed.), In Focus: Abstract Painting c.1914 by Vanessa Bell, Londres, Tate Research Publication, 2017, www.tate.org.uk/research/publications/in-focus/abstract-painting-vanessa-bell, 2020ko azaroaren 17an kontsultatua.
- Ikus Christopher Reed, Bloomsbury Rooms: Modernism, Subculture, and Domesticity, New Haven, Yale University Press Bard Graduate Center for Studies in the Decorative Arts, Design, and Culturerentzat, 2004, eta bereziki 47–63. or.